Franja

ἀνα-κογχυλιάζω (κόγχη) grgram, izpiram si grlo.

ἀ-σφάραγος, ὁ [Et. nem. sprechen, gršk. σφαραγέω prasketam] ep. dušnik, grlo.

βορά, ἡ [Et. kor. g^wer, slov. žreti, žrem; lat. vorare (iz g^w); gršk. še βιβρώσκω, βρῶμα; sor. slov. gr-lo, lat. gurges, gršk. βάραθρον] hrana, meso, jed, krma, plen.

δειρή, ἡ, at. δέρη, dor. δέρα (gl. βορά) vrat, grlo, tilnik.

δια-βοάω 1. glasno kričim; διεβόων κατὰ σφᾶς αὐτούς kričali so vse vprek; med. kričim na vse grlo. 2. glasno oznanjam, slavim, poveličujem; pass. sem (postanem) znan ali slaven πρός τινα.

θέμεθλα, τά (τίθημι) 1. podstava, temelj, osnova. 2. globina, sredina; ὀφθαλμοῖο očesna jamica, στομάχοιο grlo, žrelo.

λαιμός, ὁ ep. goltanec, grlo, vrat, žrelo.

λαιμο-τόμος 2 (τέμνω) poet. ki odreže grlo (vrat), moreč, smrtonosen χείρ.

λαρυγγίζω kričim na vse grlo.

λάρυγξ, υγγος, ὁ grlo, žrelo NT.

λαυκανίη, ἡ ep. grlo, žrelo, požiralnik.

στόμα, ατος, τό [Et. nem. Stimme (got. stibna; bn iz mn)] 1. usta, στόμα πρὸς στόμα λαλέω govorim iz ust do ust (osebno) NT; a) pogosto pren. grlo, jezik, govor, beseda, τὸ τᾶς εὐφήμου στόμα φροντίδος ἱέντες pošiljajoči tihe izjave (vzdihe) pobožnega srca, θηλύνομαι στόμα postanem mehek, ne morem več govoriti trdih besedi, ὑπίλλω στόμα pokorno molčim pred kom, ἐλευθεροῖ στόμα ohrani si jezik čist, τὸ στόμα ὀξύνω nabrusim jezik, ἀπὸ στόματος λέγω povem na izust (na pamet); τὸ θεῖον στόμα božje besede, božji glas, ἀνὰ στόμα (ἀνὰ, διὰ στόματος, ἐν στόμασιν) ἔχω ali ἄγω τινά imam na jeziku, vedno govorim o kom; ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζω enoglasno hvalim (slavim) NT; κρίνω ἐκ τοῦ στόματος sodim koga po besedah; b) lice, obraz; c) izliv, ustje, izhod, vhod, ἑπτάπυλον στόμα sedmerovraten vhod = mesto s sedmimi vrati; d) žrelo, prepad πολέμου, ὑσμίνης; e) odprtina, razpoka, širina, τὸ κάτω στόμα spodnja širina jarka. 2. a) sprednja stran česa, ospredje, pročelje, čelo vojske, οἱ κατὰ στόμα sovražniki, ki stoje nasproti našemu pročelju, κατὰ στόμα v prvi bojni vrsti, spredaj, v ospredju, na vrhu; b) ost (kopja); c) rob, rez(ina), ostrina meča.

σφαγή, ἡ (σφάζω) 1. klanje, žrtvovanje, umor, uboj, poboj. 2. a) smrtna rana; b) grlo, goltanec (mesto, kjer se je žival zaklala).

φάρυγξ, υγγος, ἡ [Et. sor. φάραγξ] žrelo, goltanec, grlo.

χανδάνω [Et. aor. ἔ-χαδ-ον, lat. pre-hendo, slov. gadati, gadam; uganiti (iz u-gad-niti), nem. ver-gessen (got. bi-gitan, najti). – Obl. fut. χείσομαι, aor. ἔχαδον, χάδον, inf. χαδέειν, pf. κέχανδα, plpf. κεχάνδει] obsegam, držim, imam prostora za ἕξ μέτρα χάνδανε κρητήρ; objemam, χόλον zatajim, prikrijem jezo, τρὶς μὲν ἤυσεν ὅσον κεφαλὴ χάδε φωτός kolikor je mogel usta odpreti (= na vse grlo); ὥς οἱ χεῖρες ἐχάνδανον ἀμφιβαλόντι kolikor je mogel z rokami obseči, οὐδὸς ἀμφοτέρους ὅδε χείσεται bo imel prostora za oba.