Franja

πτερύγιον, τό (πτέρυξ) majhna perot(nica); vrh ali streha templja NT.

πτέρωμα, ατος, τό (πτερόω) perje, krilo, perotnica.

πτίλον, τό (πέτομαι) perje, puh, perot, letalna kožica, veslo.

πτοέω, πτοιέω ep. ion. [pf. ἐπτόημαι] 1. act. a) (pre)plašim, strašim, pripravljam v strah; b) očaram. 2. pass. a) prestrašim se, plašim se, bojim se; b) strastno sem razburjen, sem nemiren, hlepim, drhtim po čem εἰς, ἐπί τι; τὸ πτοηθέν blaznost.

πτολίεθρον, τό (πόλις) ep. mesto.

πτύγμα, ατος, τό (πτύσσω) ep. guba, pola.

πτύον, τό ep. [gen. ep. πτυόφιν] velnica, vejača NT.

πτύσμα, ατος, τό (πτύω) slina NT.

πτῶμα, ατος, τό (πίπτω) 1. a) pad(ec), padanje; b) (mrtvo) truplo, mrhovina NT. 2. nesreča, poraz, poguba.

Πτῷον, τό Apolonovo svetišče na gori Πτῷον v Bojotiji.

πυγαῖον, τό ion. zadnjica, ἄκρον repek, mrda (ptic).

Πῡ́θιον, τό Apolonovo svetišče pri Atenah.

πῡθό-χρηστον, τό izrek delfskega proročišča.

πύλωμα, ατος, τό poet. vrata.

πυνθάνομαι [fut. πεύσομαι, aor. ἐπυθόμην, pf. πέπυσμαι, ep. aor. 3 pl. πυθοίατο, 3 sg. redupl. πεπύθοιτο, pf. 2 sg. πέπυσσαι, ion. aor. imp. πύθευ, πυθεῦ] 1. povprašujem, poizvedujem, vprašujem, τί, τινά, τινός, ὑπέρ, περί τινος po kom (čem), τὶ διὰ τινος s pomočjo česa; pri kom τινός, παρά τινος. 2. izvem, za-, doznam, slišim, zapazim; pogosto s perf. pomenom = izvedel sem, vem; veže se: a) z acc. osebe ali stvari: ἐπύθοντο μετὰ Τρώεσσιν Ἄρηα opazili so, da je Ares s Trojanci, κτύπον, κέλαδον; b) s ὅτι: τὸν ἐπιόντα πυνθάνεαι, ὅτι Πέρσης ἀνὴρ μέλλει; c) z acc. part.: εἰ πυθοίατο συλῶντα τἀμά ko bi slišale, kako si plenil, kar je mojega, τὸν Κῦρον προσελαύνοντα da se Kir približuje, πυθόμην ταύτην ὁδὸν ὁρμαίνοντα da je namerjal to pot; d) z acc. c. inf. πλοῖα προσπλεῖν; e) z gen. osebe ali stvari, o kateri kaj slišimo: πατρός o očetu, Αἴαντος, μάχης, tudi z gen. part. οὔπω πυθέσθην Πατρόκλοιο θανόντος da je Patrokel umrl; περί τινος, περὶ τῶν ὀφίων; f) z gen. osebe, od katere kaj slišimo: οὐ γὰρ ἂν πύθοιό μου nikdar ne boš slišal od mene; namesto gen. stoji tudi παρά τινος, παρὰ πυρσῶν po ognjenih znamenjih, ἔκ τινος gen. part. stoji, ako se kaj izve neposredno, acc. part., ako izvemo kaj posredno (od drugih) kot gotovo; acc. c. inf. pa, ako izvemo kot (negotovo) vest.

πῦρ, πῠρός, τό [Et. nem. Feuer (stvn. fūir) od kor. pū, čistiti, sor. lat. purus. – Obl. pl. metapl. τὰ πυρά]. 1. ogenj (na ognjišču, na straži, žrtveniku, grmadi), ogenj bliska in plamenic, ἐν πυρὶ γίγνομαι pridem v ogenj, zgorim, εἰς πῦρ ἅλλομαι postavim se predrzno v največjo nevarnost, οἱ πῦρ πνείοντες (iz nozdrvi) ogenj bljujoči, τὰ πυρά stražni ognji. 2. ognjeno znamenje, plamenica, blisk, strela. 3. ognjeni žar, luč (Plut. Per.), žerjavica, požar.

πύργωμα, ατος, τό (πυργόω) poet. stolp, trdnjava, grad.

πύρνον, τό (πυρός) pšeničen kruh.

πῶμα¹, ατος, τό [Et. iz kor. pō(i), varovati, čuvati] ep. pokrov.

πῶμα², ατος, τό (gl. πίνω) požirek, pijača.