Franja

πρόσ-θε(ν) [Et. sor. πρόσ(σ)ω iz προτ-jω] 1. adv. a) o prostoru: spredaj, naprej, εἰς τὸ πρόσθεν bolj naprej, dalje, τὰ πρόσθεν bojno ospredje, sprednja vrsta, četa, čelo, εἰς τὰ πρόσθεν na sprednji konec, εἰς τὰ πρόσθεν ἄγω imam rajši, bolj cenim, dajem prednost; b) o času: (po)prej, nekoč; rajši (s sled. ἢ πρίν), τὸ πρόσθεν poprej, ὁ πρόσθεν prejšnji, οἱ πρόσθεν predniki. 2. praep. z gen. pred, τὸ πρόσθεν τῶν ὅπλων prostor pred taborom.

προσθήκη, ἡ πρόσθημα, ατος, τό (προσ-τίθημι) 1. dostavek, dodatek, privesek, vstavek, vmetek (pri pripovedovanju), ἐν προσθήκης μέρει γίγνομαι postanem privesek ali postranska stvar. 2. okrepljenje, pomoč θεοῦ.

πρόσ-κειμαι [ion. προσ-κέομαι, impf. 3 pl. προσεκέατο] 1. a) zraven ali spredaj ležim, stojim, sem poleg česa, ὁ προσκείμενος ἵππος levi pripreženi konj pri četverovpregi; pritrjen sem na čem οὔατα; stanujem s kom, dana sem komu za ženo; b) blizu sem, združen sem s kom, χάρις prihaja zraven, κακῷ obtežen sem, podvržen sem, ἐχθρὰ θανόντι προσκείσει (= ἔσει) sovražnica boš umrlemu, ἀβουλία πρόσκειται κακόν je zlo; c) zabredem v ἄγραις, χρηστῷ dospem do sreče, imam srečo. 2. a) vdan sem čemu οἴνῳ, naklonjen sem komu τινί, pridružim se komu, soglašam s kom λόγῳ, marljivo se bavim (ukvarjam) s čim, ναυσί lotim se plovbe; b) stiskam, napadam, preganjam τινί, τὸ προσκείμενον sovražna vojska; c) pritiskam na koga s prošnjo, mučim (nadlegujem) s prošnjami, sem zmerom nad kom. 3. kot pf. pass. od προστίθημι dodan, dodeljen sem komu, naložen sem, dolžnost je, grem komu, pristojam, spodobim se τινί τι προσκέεται.

προσ-κεφάλαιον, τό vzglavje NT.

πρόσκομμα, ατος, τό (προσ-κόπτω) NT spotika(nje), pohujšanje, spotikljaj; zapeljevanje, povod k grehu, pregrešek, prestopek.

πρόσκρου(σ)μα, ατος, τό (προσ-κρούω) spotika; nejevolja, sovraštvo; pregrešek, pomota, nezgoda.

προσ-πταίω 1. zadenem, udarim se ob kaj πρός τι, razbijem si koleno τὸ γόνυ. 2. pren. a) vzbudim nejevoljo, zamerim se komu, razžalim koga; b) trpim škodo, imam nesrečo v čem, sem pobit, poražen ναυμαχίῃ, μεγάλως.

πρόσρημα, ατος, τό πρόσρησις, εως, ἡ (προσ-ερεῖν) 1. ogovor, pozdrav. 2. nazivanje, ime, priimek.

πρόσταγμα, ατος, τό πρόσταξις, εως, ἡ (προσ-τάσσω) ukrep, povelje, ukaz, zapoved.

προσ-τάσσω, at. -ττω [plpf. 3 pl. pass. ion. προσετετάχατο] 1. postavim pred koga, razvrstim poleg τινά τινι, πρός τι, ἔς τι; a) pri-, dodelim Ἰνδοί προσετετάχατο Φαρναζάθρῃ, prištevam med koga πρός τινι, ἐμαυτὸν πρός, ἐπί τινι stopim, prištevam se h komu; b) postavim v bojni red, προστεταγμένος v bojni red postavljen; c) postavim koga za kaj τινὰ ἄρχοντα, poverim komu kaj, pooblastim koga; d) postavim koga črez kaj, postavim na čelo τινὰ ἐπί τινι; pass. stojim na čelu, zavzemam prvo mesto. 2. odredim, določim, ukažem, zapovem, naročim, zahtevam (da kdo kaj naredi) τί τινι, inf., acc. c. inf.; ἵππον ukažem služiti v konjenici; pass. προστάσσομαι ukaže, zapove se mi kaj, ὑπό τινος, τινί od koga, ὥσπερ προσετάχθησαν kakor jim je bilo ukazano, τὸ προσταττόμενον, τὰ προσταχθέντα, τὸ προστεταγμένον zapoved, povelje, τὰ προσταχθησόμενα ukazi, ki se pričakujejo.

προστατεύω, -έω 1. a) sem na čelu, načelujem, sem predstojnik, nadzorujem, vodim, vladam, zapovedujem, ὁ προστατεύων nadzornik, predstojnik, upravitelj; b) s ὅπως: uravnam stvar tako, da; skrbim za to, da. 2. poet. (o času): bližam se, ὁ προστατῶν χρόνος bodoči čas.

προστέγιον, τό (στέγος) nadstrešek, lopa, veža θύρας.

προστερνίδιον, τό (στέρνον) prsni oklep za konje.

προσ-τίθημι [gl. τίθημι, aor. cj. ion. προσθέω, adi. verb. προσθετέον] I. act. 1. pristavljam; polagam, postavljam na, pred kaj λίθον, pri-, zaslanjam, zapiram θύρας, naslanjam, pristavljam κλίμακας. 2. pren. a) nalagam τί τινι, ζημίαν, naročam; pripisujem αἰτίαν, prištevam, vcepim komu kaj, navadim koga na kaj τινὶ τὸ δύνασθαι; delam silo, prisilim koga ἀνάγκην; povzročujem, napravljam; b) do-, pristavljam, podeljujem; pomnožujem, (po)večam, dodajam, primaknem πῆχυν, izročam πόλιν, dajem komu za ženo γυναῖκα, pridružujem se komu ἐμαυτόν; vrhu tega še storim kaj καὶ τοῦτο. II. med. 1. pridružujem se komu, pristopam h komu, držim s kom; privoljujem, pritrjujem, odobravam γνώμῃ. 2. pri-, dodam iz svojega, ψῆφον glasujem za, ugodim komu, ustrezam mu, hvaležen sem χάριν, μῆνιν kuham jezo, πόλεμον začenjam vojsko, napadem z vojsko. 3. pri-, dodevam si kaj, prisvojim, nakopavam si κακόν, pridobivam zase (sebi), ἰσχύν povečam (pomnožim) si moč, τινὰ πολέμιον τοῖς ἄλλοις napravljam si še koga za sovražnika, δάμαρτα jemljem za ženo, πέλας χώρας spremljam v svojo bližino.

πρόσ-τιμον, τό prisojena (odmerjena) kazen.

προ-στῷον, τό (στοά) lopa, veža, hodnik.

προ-σφάγιον, τό jed, prigrizek (poseb. riba) NT.

πρόσφαγμα, ατος, τό (προ-σφάττω) žrtev, krvava daritev.

πρόσφθεγμα, ατος, τό poet. nagovor, pozdrav.

προσ-φωνέω 1. zakličem komu, (po) kličem koga τινά, NT τινί. 2. nagovarjam, pozdravljam, τήνδε φάτιν s to besedo.