-
ἐπ-ανακαλέομαι med. (po)kličem zopet nazaj.
-
ἐπ-ανάκειμαι med. ležim na čem, določen sem za kazen.
-
ἐπ-αναλαμβάνω ponavljam.
-
ἐπ-αναμένω, ion. in poet. ἐπ-αμμένω 1. čakam še dalje. 2. pričakujem, čaka me kaj.
-
ἐπ-αναμιμνῄσκω zopet spomnim koga na kaj, opomnim koga česa τινά NT.
-
ἐπ-αναπαύομαι med. počivam na čem ἐπί τινα; opiram se na kaj, naslanjam se na kaj τινί NT.
-
ἐπ-αναπλέω, ion. -πλώω odplovem, odjadram na široko morje, odjadram proti komu ἐπί τινα, ἐπί τι radi česa, na kaj, τινὶ ἔπεα κακά vro, prihajajo (iz ust) proti komu.
-
ἐπανάσεισις, εως, ἡ (ἐπ-ανασείω) (preteče) vihtenje, sukanje ὅπλων.
-
ἐπανάστασις, εως, ἡ (ἐπ-ανίστημι) prekucija, prevrat, uničenje, porušenje (prestola) θρόνων; vstaja, upor, ἐπί τινα, τινί proti komu.
-
ἐπ-αναστρέφω obračam se, okrenem se.
-
ἐπ-ανατείνω 1. molim kvišku, iztegujem τί, ἐλπίδας μείζονας vzbujam, dajem večje upanje. 2. raztegujem κέρατα.
-
ἐπ-ανατέλλω ion. poet., poet. ἐπαντέλλω intr. vzdignem se, vzhajam (o solncu).
-
ἐπ-ανατίθημι ep. [aor. ἐπανθέμεναι] polagam na, zopet zapiram, zaklepam σανίδας.
-
ἐπ-αναφέρω nazaj prinesem, (pri)peljem, sporočam εἰς Ἀθήνας, τὶ εἰς δεινότητα pripisujem kaj svoji spretnosti; vračam se ἐπί τι.
-
ἐπ-αναχωρέω vračam se, umikam se, odidem πάλιν, εἰς τοὔμπαλιν, ἐς, πρός τι.
-
ἐπαναχώρησις, εως, ἡ umik(anje).
-
ἐπ-άνειμι (praes. ind. s fut. pom.) ἐπ-ανέρχομαι 1. grem, pojdem gori (v sredo dežele), pridem kam εἴς τι. 2. pridem zopet nazaj, vrnem se kam εἴς τι; pren. a) vrnem se k predmetu ἐπὶ τὸν λόγον, ἔνθεν εἰς ταῦτα ἐξέβην pridem nazaj na to, odkoder sem …; b) vglobim se v kaj, natančno (dobro) kaj preudarim ἐπ' αὐτὰ τὰ πράγματα.
-
ἐπ-ανειπεῖν javno obljubiti, določiti (nagrado).
-
ἐπ-ανείρομαι d. m. ion. ἐπ-ανερωτάω [fut. ἐπανερήσομαι, aor. ἐπανηρόμην] zopet (po)vprašujem τινά τι.
-
ἐπ-ανελκύω vlečem gori proti čemu ναῦν.