Franja

ἐλλιπής 2 (ἐλ-λείπω) 1. pomanjkljiv, nepopoln, τινός v čem. 2. kdor kaj opusti ali zanemari, kdor zaostaja za kom, μνήμης ἐλλιπὴς γίγνομαι pozabim; τὸ ἐλλιπές nedostatek, neizpolnitev (želj).

ἐλ-λύχνιον, τό ion. stenj, duša.

ἕλος, ους, τό (ἑλεῖν) loka, barje, močvirje.

Ἕλος, ους, τό 1. kraj v Elidi. 2. mesto v Lakoniji.

ἔλυτρον, τό (εἰλύω) zavoj, ovoj; vodnjak, kapnica.

ἕλωρ, τό ep. poet, pl. ἕλωρα, ep. ἑλώρια, τά [Et. k ἑλεῖν, kor. wel, trgati] 1. plen, rop. 2. umor Πατρόκλοιο.

ἔμβαμμα, ατος, τό (ἐμ-βάπτω) juha, omaka.

ἐμβάφιον, τό (ἐμ-βάπτω) ion. plitka skleda, ki so jo rabili tudi kot svetilko.

ἔμβλημα, ατος, τό (ἐμ-βάλλω) del kopjišča (ki je bil zasajen v železno ost sulice).

ἔμβολον, τό ἔμβολος, ὁ (ἐμ-βάλλω) 1. klin, zagozda. 2. a) ladijski rilec, oven; b) = rostra, govorniški oder. 3. klinasti bojni red, klinasta pokrajina (zemeljsko stegno) med dvema rekama. 4. = ἐπιστύλιον tramovje stebrov, arhitrav.

ἔμβρυον, τό (βρύω) ep. zametek, mladič, jagnjiček.

ἐμός 3 [Et. lat. meus, slov. moj] pron. poss. 1. adi. moj, ὁ ἐμός (= οὑμός itd.), ojačuje se z gen. od αὐτός; ἀγγελίη ἐμή vest o meni, αἱ διαβολαί obrekovanje o meni; ἡ ἐμὴ δωρεά dar, ki si ga meni dal; τὰ ἐμὰ νουθετήματα meni dani nauki. 2. subst. ὁ ἐμός moj otrok, ἡ ἐμή moja hči (domovina), οἱ ἐμοί moji sorodniki, τὸ ἐμόν moje razmere, τὰ ἐμά moji načrti (zadeve, razmere). – adv. τό γε ἐμόν, τὸ δ' ἐμόν kar se mene tiče.

ἔμ-παλιν, τὸ ἔμπαλιν (= τοὔμπαλιν) adv. 1. (zopet) nazaj εἰς τοὔμπαλιν ἔρχομαι, πορεύομαι. 2. nasproti pak, (ravno) nasprotno z gen. ali ἤ; τὰ ἔμπαλιν πέφυκά τινος imam nasprotno (drugačno) naravo ali lastnost nego, τὰ ἔμπαλιν ἤϊσαν ἢ οἱ Λακεδαιμόνιοι šli so po čisto drugi poti nego L.; τὸ ἔμπαλιν γνώμην ἔχω ἢ οὗτοι moje mnenje je nasprotno mnenju teh; ἔμπαλιν λέγει trdi nasprotno (prejšnjemu); τὰ ἔμπαλιν v nasprotno smer, ἐκ τοῦ ἔμπαλιν z nasprotne strani.

ἔμ-πειρος 2 (πεῖρα) izveden, vešč, izkušen τινός, περί τι; ναῦς (pre)izkušen; τὸ ἐμπειρότερον večja izkušnja. – ἐμπείρως ἔχω τινός poznam koga po izkušnji (občevanju).

ἐμ-πῑ́πτω [gl. πίπτω, aor. ep. ἔμπεσον] poet. ἐμπίτνω 1. a) padem v, na τινι, εἴς τι, ἐπί τι, ἔν τινι; b) padem na kaj, napadem, privršim (o vetru), vderem, pridrevim, planem v ὑσμίνῃ, προμάχοις, prederem αὐχένι ἰός. 2. pren. a) vpadem, napadem, zgrabim (o bolezni) εἴς τι, zadenem κακὸν οἴκῳ; b) zabredem, zaidem εἰς ἄτας, εἰς ἀνάγκας, λήθη πολλοῖς εἰς τὴν διάνοιαν pozabljivost se pojavi pri spominu mnogih, ἀθυμία ἐμπίπτει μοι malodušnost se me loti, ἔννοιά μοι ἐμπίπτει pride mi na um (misel), ἔπος θυμῷ spomnim se, λόγος ἐμπέπτωκέ μοι slišal sem novico; c) pridem na kaj (v govoru), ἐπειδάν τι τῶν Φιλίππου ἐμπέσῃ ako se kaj omeni, kar se tiče Filipa; d) loti se, obide, zgrabi me kaj δέος, χόλος, φόβος ἐς τὸ στρατόπεδον.

ἔμπληκτος 2 (ἐμ-πλήσσω) 1. zbegan, presenečen, pobit, osupel. 2. nepremišljen, nespameten, omahljiv, nestanoviten. – adv. -πλήκτως, τὸ ἐμπλήκτως ὀξύ brezumna naglica.

ἐμ-πλήσατο, ἔμ-πλη(ν)το gl. ἐμ-πίμπλημι.

ἐμπόδιος 2 (ἐμ-ποδών) napoten, ovirajoč, ἐμπόδιος γίγνομαι oviram; τὸ ἐμπόδιον zapreka, ovira.

ἐμπόδισμα, ατος, τό (ἐμποδίζω) napota, zadržek, ovira, zapreka.

ἐμ-ποδών adv. (πούς) pred nogami 1. na poti, za napotje, ovirajoč; τὸ ἐμποδών zadržek, ovira, zapreka, τὸ ἐμποδὼν καθαρὸν γίνεται zapreka se odpravlja, ἐμποδών εἰμι na poti sem, τί ἐμποδών; kaj ovira ali brani? τινός, ἀποθανεῖν, τοῦ μὴ ὁρᾶν; ἐμποδὼν ἔστην ovrl sem, da … 2. kar pride komu na pot, na kar kdo naleti, ἐμποδὼν γίγνομαι pridem na pot (pod roke), oviram, zastopim pot.