Franja

Περκώτη, ἡ mesto v Miziji.

Περσέπολις, εως, ἡ staro glavno mesto Perzije.

Πήδασος, ἡ mesto 1. v Kariji (tudi Πήδασα, τά); preb. οἱ Πηδασέες. 2. v Meseniji.

Πηλούσιον, τό mesto v spodnjem Egiptu.

Πίλωρος, ἡ mesto v Makedoniji.

πῑ́πτω [Et. fut. πεσέομαι iz πετέομαι, sor. πέτομαι, ποταμός. – Obl. fut. πεσοῦμαι, aor. ἔπεσον, pf. πέπτωκα, ep. fut. πεσέομαι, inf. πεσέεσθαι, aor. πέσον, cj. 3 sg. πέσῃσι, inf. πεσέειν, pf. pt. πεπτεώς, poet. πεπτώς; NT aor. ἔπεσα, pf. 2 sg. πέπτωκες, 3 pl. πέπτωκαν]. 1. a) padem (na tla), zvrnem se, zgrudim se ἐπὶ χθονί, ἐπὶ γᾷ, χαμαί, (πρὸς) πέδῳ, χαμάδις, ἔρᾱζε, πεδίῳ, ὑπὸ ἄξοσι pod kolesa, ἐν κονίῃσιν v prah, μετὰ ποσσὶ γυναικός rodim se, ἐκ, ἀπό τινος padem s česa, εἴς τι treščim (o blisku); metafor. οὐ χαμαὶ πεσεῖται ne bo ostalo brez uspeha; b) vržem se, skočim, planem ἐκ νηός (z ladje v morje); planem (navalim) na kaj, napadem ἐνὶ νήεσσι, ἐν βουσί, πρὸς μῆλα, περὶ ξίφει nasadim se na meč; c) padem v boju, ὑπό τινος od koga, νέκυες πίπτοντες, οἱ πεπτωκότες (v boju) padli vojaki, ὑπ' Ἀτρείδῃ vsled udarcev Atridovih. 2. a) zrušim se, poderem se σκληρὰ φρονήματα, poginem γένος, uničijo me, podležem, trpim škodo, ἡ πόλις οὐκ ἂν ἔπεσε τοιοῦτον πτῶμα mesto bi ne bilo doživelo takšnega poraza, μεγάλα πρήγματα πίπτει ὑπὸ ἡσσόνων velika podjetja propadajo vsled manjših, αὐτὸς ὑπ' ἐμωυτοῦ sam sem vzrok svojega padca, πολλὰ στρατόπεδα ἔδη ἔπεσε ὑπ' ἐλασσόνων je bilo premaganih od manjših; b) padem, grešim NT, motim se (Pl. Fajd. 100 e), ἀπὸ δόξης motim se v upanju. 3. a) zaidem, zabredem (v kaj) ἐς κακόν, ἐς ἀνάγκας, δυσπραξίαις, αἰσχύνῃ; ἐς δάκρυα uderejo se mi solze, εἰς ὕπνον zaspim, εἰς ἔρον τοῦ μαθεῖν obide me želja izvedeti; ποῖ γνώμης πέσω kaj naj pomislim; b) ἔκ τινος padem iz česa, ἐκ θυμοῦ izgubim naklonjenost (ljubezen) koga, τοὔμπαλιν φρενῶν zopet izgubim razum. 4. a) poležem se ἄνεμος πέσε, ὁ κλῆρος ἔπεσε ἐπί τινα kocka je padla za koga; b) pripeti se mi kaj, zadene me kaj, τὰ πεπτωκότα usoda, nesreča Evr. Hip. 718; c) izidem (iztečem) se, obnese se mi kaj, posreči se mi kaj καθαρμός, τῇ πεσέεται ἡ μάχη kako se bo končala bitka.

Πῖσα, ἡ staro glavno mesto Pelopove države v Elidi; adi. Πισᾶτις, ιδος, ἡ.

Πιτάνη, ἡ 1. mesto v Miziji nasproti Lemnu. 2. eden izmed štirih mestnih delov v Sparti; adi. Πιτανήτης, dor. -νᾱ́της.

Πιτύεια, ἡ mesto v Miziji.

Πλάταια, ἡ, nav. Πλαταιαί, αἱ Plataje, mesto v Bojotiji; adv. Πλαταιᾶσιν v ali pri Platajah; preb. Πλαταιεύς, έως, ὁ; dežela Πλαταιική in Πλαταιίς, ίδος, ἡ.

Πλευρών, ῶνος, ἡ mesto v Ajtoliji; preb. ὁ Πλευρώνιος.

πολίζω (πόλις) ep. [aor. πόλισσα, plpf. p. πεπόλιστο] ustanavljam, gradim, zidam (mesto); χωρίον obljudim, naselim.

πόλιν-δε adv. (πόλις) ep. v mesto.

πολιορκέω [fut. πολιορκήσω, -σομαι s pas. pom.; adi. verb. πολιορχητέος] 1. act. a) obdam, obkolim, oblegam, obsedam (mesto); b) pren. stiskam, mučim τινά. 2. pass. oblega me kdo, dam se obkoliti, prestanem obleganje.

πόλις, ἡ, ep. πτόλις [Et. staroindsko pūr, púra-m, trg, trdnjava. – Obl. at. πόλεως, πόλει, πόλιν, πόλι; πόλεις, πόλεων, πόλεσι, πόλεις; ep.: gen. πόλιος, πτόλιος, πόληος, dat. πόληι, πτόλεϊ, acc. πτόλιν, pl. πόλιες, πόληες, πολίων, πολίεσσι, πόλιας, πόληας; ion.: dat πόλι, pl. πόλισι, acc. πόλις; poet. gen. sg. πόλεος]. 1. mesto; pos. a) glavno mesto (Atene, Troja); b) mestni grad, zgornje (utrjeno) mesto (= ἀκρόπολις); c) trdnjava; d) rojstno mesto. 2. domača dežela, domovina, občina, (svobodna) država; τὰ τῆς πόλεως (πράγματα) državne zadeve, državni posli, državna uprava. 3. meščani, državljani.

πόλισμα, ατος, τό (πολίζω) 1. utrdba, mestece, mesto. 2. OC 1496 meščanstvo, občina.

Πολίχνα, ἡ, ion. -νη 1. mesto v Troadi. 2. na Kreti; preb. Πολιχνῖται, οἱ.

πορθέω (πέρθω) [fut. πορθήσω itd.] 1. (raz)rušim, podiram, uničim, (o)pustošim, ropam, plenim. 2. napadam, oblegam mesto, (o)skrunim.

Ποτνιαί, αἱ mesto v Bojotiji.

Πράς, Πραντός, ἡ mesto v južni Tesaliji.