-
ἐρεβεννός 3 ep. mračen, temen, črn.
-
ἐρεμνός 3 ep. poet. črn, temen, mračen νύξ, γαῖα, strašen λαῖλαψ, φάτις temne besede (katerih povzročitelj je neznan).
-
εὐρώεις 3 (εὐρώς) ep. poet. plesniv, trhel; zatohel, temen.
-
ἠερο-ειδής 2 (ἀήρ, εἶδος) ep. zračen, sinji, temen, prozoren, meglenobarven, oblačen, siv; τὸ ἠεροειδές meglena daljava, ὅσον δ' ἠεροειδὲς ἀνὴρ ἴδεν kolikor človek vidi skozi temno meglo.
-
ἠερόεις 3 (ἀήρ) ep. soparen, mračen, meglen, temen Τάρταρος, ἠερόεντα κέλευθα temne steze v Tartar.
-
κελαι-νεφής 2 (κελαινός, νέφος) ep. temnooblačen, s temnimi oblaki (pokrit), temen, črn.
-
κελαινός 3 (gl. κηλίς) ep. poet. temen, črn; pren. poguben ξίφος, s smrtno senco zastrt βλέφαρα.
-
κελαιν-ώπας, ου, ὁ, dor. -ώπης in fem. κελαιν-ῶπις, ιδος (ὤψ) poet. temen, črn, zloben.
-
κῡάνεος 3 (κύανος) črnomoder, temnomoder, sinji, temen, φάλαγγες temne čete, ki so od daleč podobne črnim oblakom. – Κυάνεαι (πέτραι), αἱ črne skale, dva otoka ob Bosporu pri Bizancu (= Simplegade).
-
λῡγαῖος 3 poet. mračen, temen.
-
μέλᾱς, αινα, αν, gen. μέλανος, αίνης, ανος, ep. tudi μείλας [Et. kor. mel, pomazati; lat. mulleus (iz mulnejos), rdečkast, nem. malen (got. mēljan, pisati). – comp. μελάντερος, sup. μελάντατος] 1. črn, temen, temnobarven νύξ, κῦμα, temno pobarvan ναῦς. 2. čemeren, mračen, žalosten θάνατος, grozen, strašen, silen ὀδύναι; subst. τὸ μέλαν črnilo, τὸ μέλαν δρυός črna hrastova skorja.
-
μόρφνος 3 ep. temnobarven, temen, rjav.
-
νυκτ-ωπός 2 (ὤψ) poet. ponočen, temen, ἀληθοσύνη = ἀλήθεια νυκτωπός resničnost nočnih sanj.
-
οἶν-οψ, οπος, ὁ, ἡ, ep. οἰν-ωπός 3 in 2, poet. οἰν-ώψ, ῶπος, ὁ, ἡ (ὄπωπα) 1. vzhičen, navdušen. 2. iste barve kot vino, rdeč (rumen) kot vino, temnordeč, temen, temnozelen (grm).
-
ὀρφναῖος 3 poet. temen, mračen.
-
σκιόεις 3 (σκιά) senčnat, osojen, temen, hladen.
-
σκοτεινός 3, σκοταῖος 3 in 2 σκότιος 3 (σκότος) 1. temen, mračen, v temi, v mraku κατέβαινον σκοταῖοι, τὸ σκοτεινόν tema. 2. a) skrivaj γείνατο; b) slep; c) neumeven, nerazumljiv.
-
σκοτο-μήνιος 2 (μήνη) brez luninega svita, temen νύξ.
-
σκοτώδης 2 (εἶδος) temen, mračen.
-
σκῦτος, ους, τό [Et. sqeu-t- iz kor. sqeu-, pokriti; lat. ob-scurus (pokrit, temen), nem. Scheuer (stvn. skūra), Schuh (stvn. scuoh)] 1. koža, usnje, jermen. 2. pl. bič.