sēductiō -ōnis, f (sēdūcere)
1. odvajanje, odpeljanje, odvedba na stran (vstran): seductiones testium CI.
2. metaf.
a) ločitev: mors est corporis animaeque seductio LACT.
b) zapeljevanje, zavajanje, zavedba, zavedenje, speljevanje, zapeljava, zapeljevanje, zvajanje, zvodenje: AMBR., Adam confessus est seductionem, non occultavit seductricem TERT., cordis, iniquitatis VULG.