Franja

hīscō -ere (incoh. glag. hiāre)

1. odpreti se, póčiti: e aedes hiscunt Pl., ut vitio venae tabularum saepius hiscant Lucr., tellus, hisce! O., hiscere nempe tibi terra roganda fuit O.

2. occ. (le) usta odpreti, (le) ziniti, črhniti, spregovoriti
a) intr.: Amm., Serv., respondebisne ad haec aut omnino hiscere audebis? Ci., vix … raris turbatus vocibus hisco V., nec … attollere oculos aut hiscere audebant L., non oculos attollere, non hiscere audebat Cu., quis hiscere audebat? Plin. iun.
b) pesn. tudi trans.: vereor plus quam fas est captivam hiscere Acc. fr., nec Telamoniades … hiscere quicquam audet O., reges … tuos et regum facta tuorum … hiscere Pr. skromno poizkusiti opevati kralje … , si quid temptaveris umquam hiscere Iuv.

muttiō (mūtio) -īre (-īvī) -ītum (mu; prim. mussō, mūgiō) črhniti, pisniti, žugniti, ziniti, čmrkniti, (za)momljati, (za)šušljati, (za)brundati, (za)(š)čebljati: Luc., Pers., palam muttire plebeio piaculum est Enn. fr., etiam mutis? Pl., intus cave muttire quemquam siveris Pl., muttito modo Pl., nihil muttire audeo Ter., neque opus est; adeo muttito Ter., nescio quid nunc taces nec muttis Petr.; tudi = loqui po mutti P. F.; o psih bevskniti (bevskati), (za)renčati: apud omnes filios Israel non muttiet canis Vulg.

mū, interj. (za zaznamovanje najmanjših slišnih glasov; prim. gr. μῦ, μύ [vzklik bolesti], lat. mūgīre, mussāre, muttīre, mūtus)

1. „muk“, „pis“, „mu“, (za zaznamovanje najmanjšega glasu): mu dicere Enn. ap. Varr. reči „mu“, mukniti, mu facere Luc. fr. črhniti, pisniti, žugniti, golkniti.

2. hu! (kot glas tarnajočega): mu! perii hercle Pl.

mutmut, n indecl. (prim. mū) „muk“, „pis“, „mu“: m. facere non audet Ap. fr. črhniti, pisniti, žugniti, golkniti.