Franja

Zadetki iskanja

  • abiūdicō -āre -āvī -ātum

    1. s sodbo, sodno odreči (odrekati), odsoditi (odsojati) komu kaj: aliquid ab aliquo Pl., Ulp. (Dig.), iudicabit Alexandriam regis esse: a populo Romano abiudicabit Ci.; abs.: Ardeatium populum ob iniuriam agri abdicati descisse L.

    2. pren. sploh odreči (odrekati), zavreči (zavračati), odkloniti (odklanjati): sibi libertatem Ci.; šalj.: me a vita abiudicabo Pl. nočem več živeti.
  • ablēgō -āre -āvī -ātum

    1. odposlati (odpošiljati), odpraviti (odpravljati), oddaljiti (oddaljevati), odpustiti (odpuščati): pueros venatum L., bellum nos ab urbe ablegatos tenet L., preces easdem, ut se ablegaret, repetivit L., honestos homines ablegare a consilioque dimittere Ci., remoto atque ablegato viro Ci., in exsilium ablegare Cod. Th., aliquem in exsilium ad Britannosabl. Amm.; evfem. pregnati: ablegatus in Persas ab avo Iust.; pren.: haec (legatio) a fratris adventu me ablegat (besedna igra!) Ci. ep.

    2. voj. koga z vojaškim poveljem odsloviti, odriniti (z odkazanega mu mesta): aliquem procul ab Italia, extra Italiam L., (Hannibalem) ablegandum eo, unde ... L., per speciem militarium usuum magna pars ablegati L.
  • ablūdō -ere ne ujemati se v tonu glasu; le pesn. pren. razlikovati se: haec a te non multum abludit imago H. precej ti je podobna.
  • abnuō -ere -nuī (-nuitūrus S. fr.)

    1. "z migljaji da(ja)ti znamenje, da se kaj ne more ali noče storiti", odmiga(va)ti (naspr. adnuo, annuo): illi abnuunt Pl., manu abnuit quidquam opis in se esse L.

    2. pren.
    a) odbi(ja)ti, odreči (odrekati), odpoved(ov)ati, ne dopustiti (dopuščati), braniti se, odkloniti (odklanjati), zavreči (zavračati): intellegas, quid quisque concedat, quid abnuat Ci., abn. certamen, pugnam, cognomen L., imperium L. odreči pokorščino, omnia S. povsem odreči pokorščino, pacem (naspr. accipere) L., regi pacem (naspr. polliceri) S., linguam Romanam T. ne hoteti govoriti, saevitiam caeli T. ne hoteti prenašati, nec abnuit omen V. vesel je sprejel; abs.: Lucr., L., H., V., Cu., T. idr., non recuso, non abnuo Ci., abnuente Tigrane S. proti Tigranovi volji; (redko) z de: neque illi senatus de ullo negotio abnuere S.; z inf.: abnuebant melioribus parēre L.; z ACI: abnueram Italiam concurrere Teucris V.; s quin: non abnuere se, quin mala patefierent T.; z dat.: odrekati se, nasprotovati: Thebanis conatibus, terrnis remediis Ap.; ret. (o stvareh) ne dopuščati, odpovedovati, ovirati, nasproten biti, neugoden biti: spes abnuit Tib., quando impetūs ... locus abnueret T., nisi abnueret duritia Plin.
    b) zatajiti (zatajevati), (u)tajiti, zanik(ov)ati, oporekati: Scipione abnuente privatim sibi ullum cum Poeno odium L., nemo abnuit a se commissum esse facinus Ci.; brezos.: nec abnuitur ita fuisse L.
  • abrādō -ere -rāsī -rāsum

    1. odškrbati, odpraskati, spraskati: Col.; (o)briti, odstriči, (o)striči: Sen. ph., Plin., caput et supercilia abrasa Ci.; odsekati, izseka(va)ti: radices Plin.; s plugom pri oranju odvzeti: aliquid ex meo Sen. ph.; pesn.: abrasae fauces Lucan. kosmato grlo.

    2. pren. komu kaj od njegovega imetja odščipniti (odščipavati), odtrga(va)ti: unde aliquid abradi potest Ter., nihil se ab A. Caecina posse ... abradere Ci., destringi aliquid et abradi bonis Plin. iun.
  • abripiō -ere -ripuī -reptum (ab in rapere)

    1. odtrg(ov)ati, odnesti (odnašati): beluam Cu. požreti (o morju), coniugem O., nasum mordicus Pl. ali articulos morsu Ph. odgrizniti, nodum Pers., vi fluminis abrepti C., tris (naves) Notus abreptas ... torquet V., tempestate abripi L., Q.; pren.: tempestate abreptus est unus Cl.; refl.: se abripere pobrisati jo: foras Pl., sublatis signis L., domum Suet.

    2. occ.
    a) odvleči, odgnati, odtirati: aliquem intro Pl., Ter., aliquem hinc in cruciatum Ter., cives abreptos in Asiam ad regem miserunt H. v sužnost, eum de convivio in vincula abripi iussit Ci., abr. virginem a complexu patris L., liberos eorum ... in servitutem Auct. b. Afr.
    b) ujeti, ugrabiti: Pl., Ter., abrepta ex eo loco virgo Ci., abripere coniugem (ljubico) Pr., coniuges ad libita Caesarum T.
    c) iztrgati, na silo vzeti, jemati, odvze(ma)ti, ugrabiti (ugrabljati), uropati: familias abripuerunt, pecus abegerunt Ci., quae regi portarentur, abripiebat N., abreptum divellere corpus V., abrepta quaedam signa T.; pren.: abrepto amore Pr. ljubezni rešen.

    3. pren.: natura a parentis similitudine eum abripuit Ci. ga ni storila podobnega očetu, natura abripuit Romulum ad humanum exitum Ci. ga je hitro vzela, kakor ljudi sploh, cum dispersos pavor fugientium abriperet T., qua sacer abripitur caeco descensus abripuit Val. Max. je doletela obsodba.
  • abrumpō -ere -rūpī -ruptum

    I.

    1. odtrg(ov)ati, utrg(ov)ati: vincula L., vincula Pirithoo H., ramos O., equus vagus abruptis vinculis T., sibi partem viscerum Cu., membra simulacrorum Cu. odlomiti, odkrhniti; od kod?: atrox tempestas fastigia aliquot templorum a culminibus abrupta dissipavit L.; s samim abl.: angues crinibus O., puppes abrumpunt vincula ripis V.

    2. pren. odtrg(ov)ati = (od)ločiti: ea legio se a latrociniis Antonii abrupit Ci. se je ločila od Antonijevih roparskih čet, plebs velut abrupta a populo L., equites ab exercitu abrumpere Cu., Graeci abrupti a ceteris Cu., abr. vitam ab ea civitate T. ločiti se, Hellespontus Asiam abrumpit Europae Plin., lucrum ex re patroni abruptum Icti. ki ga ima kdo od ..., abr. suspiciones palam Ap. iz trte izviti.

    — II.

    1. raztrg(ov)ati, pretrg(ov)ati, razbi(ja)ti, prebi(ja)ti: fossae ... abruperant iter Cu., cervix abrupta, lora abrupta O., pontem abr. Val. Max., T. podreti, razdreti, crurum venas T. predreti si, ordines abrumpuntur T. se predirajo, verberibus corpus abrumpitur Sen. rh. biči mesarijo telo, ingeminant abruptis nubibus ignes V. iz utrganih oblakov, prim.: abruptis procellis V. ali abrupto sidere V. ali abrupto caelo Sil. če se utrga hudourni oblak, imbres abrupti Ap. ploha.

    2. pren.
    a) kršiti, prelomiti (prelamljati): fas omne V., fidem per scelus T., aciem intentionis Fl. (o)topiti.
    b) pretrgati, prekiniti, izogniti se čemu, pustiti kaj. odpovedati se čemu: sermonem V., Q., sermones Suet., querelas Stat., vocem, quietem Sil., somnum Sil., somnos V. pregnati, vitam (lucem) V. ali fata sua Sen. tr. ali medios annos Lucan. predčasno skleniti življenje (evfem. za samomor), coniugium Cat. ali societatem Suet. razdreti, flammas (amoris) O., dissimulationem T., spes ac metūs T. (prim.: slovo sem upu, strahu dal, Prešeren), toda: alicui spem gratiae abrumpere Cu. odvzeti; abruptis voluptatibus T. Od tod adj. pt. pf. abruptus 3 strm, prepaden: barathrum Cat., petra, rupes Cu., saxa T., locus ... recenti lapsu terrae ... abruptus erat L., nihil ... abruptius invenitur in corpore Plin., ripae abruptissimae Plin. iun.; pren. osoren, oster, grob: contumacia T., ingenium Sil., homo Tert.; (o govoru) hitro končan, kratek: sermonis genus Q., fortia et abrupta Q. učinkovit in hitro končan govor. Adv. abruptē

    1. na posameznih mestih: palantes abr. flammarum ardores Amm.

    2. nanagloma =
    a) naravnost, brez uvoda: Macr., incipere, cadere in sermonem Q.
    b) prenaglo (prenagljeno), brez okolišenja, brezobzirno, nezadržno: agere Iust., foedera frangere Amm., abruptius in deum blasphemare Cypr. Subst. abruptum -ī, n strma višina, prepadna globočina, prepad: sorbet in abruptum fluctus V., per scopulosa et abrupta Plin., montium abrupta Plin. iun.; pren. prepad, brezno, pot pogube: Galbae amicitiā in abruptum tractus T., per abruptā T. po skrajnih nevarnostih.
  • abscēdō -ere -cēssī -cēssum

    I.

    1. oditi, odhajati, umakniti (umikati) se (naspr. accedere): minasque, ni procul abscedat ..., addunt O. Izhodišče: abscede hinc Pl.; z abl.: latere tecto Ter. = rešiti se, thalamo Sil., triclinio Suet.; večinoma s praep.: ab illis, e conspectu Pl., numquam senator a curia abscessit aut populus e foro L., a corpore (mortui) T. Smer (redko sporočeno): istuc Pl., retro Sil., Rhodum T., navis longe in altum abscesserat Pl. je odplula; voj. odriniti, umakniti se: inde L., Thebani Spartā abscesserunt N., absc. ab Hannibale L., nec ab armis aut loco suo, moenibus, a moenibus L., obsidione L. opustiti obleganje, Thyrio, a Capuā L., Armeniā T., neque prius abscesserunt (sc. e proelio) N.; pogosto brezos.; non ante abscessum est, quam ... T. niso se prej umaknili, manibus aequis abscessum T. bitka je ostala neodločena.

    2. (o zvezdah) odmakniti se, premakniti (premikati) se: cur Veneris stella numquam longius XLVI partibus, Mercurius viginti tribus a sole abscedat Plin., luna abscedens (naspr. accedens) Plin. pojemajoči, stari mesec.

    3. odmikati se = (iz)giniti: cor abscedet Ci., quantum mare abscedebat L. je izginjalo izpred oči.

    4. subst. pt. pr. abscēdentia -ium, n (slikarsko in arhit.) v perspektivi odmikajoči se deli (naspr. prominentia): Vitr.

    5. medic. izločati se iz telesa, gnojiti se: aliquid sub lingua abscedit Cels.; subst. neutr. pl. (pt. pr.): omnia abscedentia (= omnes abscessus) Cels. gnojne razjede.

    — II. pren.

    1. (časovno) oddaljiti (oddaljevati) se: neque admodum a pueris abscessit (in daleč) neque admodum adolescentulust Naev. fr.

    2. odstopiti (odstopati) od česa, izogniti (izogibati) se čemu, izmakniti (izmikati) se čemu: incepto irrito L., non militaribus modo, sed civilibus quoque muneribus L., nec ... ille (Piso) abscessit (od obtožbe) T.

    3. iti s tega sveta, umreti: Cypr., cogitet, quam purus abscedat Lact.

    4. (pre)miniti, (iz)giniti, zapustiti (koga): somnus ut abscessit O., abscesserat imago (sanjska podoba) Plin. iun.; cito ab eo haec ira abscedet Ter. ga bo minila; z dat.: nonne vides Pallada mihi abscessise? O. da me je zapustila.

    5. occ. upasti (upadati), izgubiti (izgubljati) se, zmanjk(ov)ati (naspr. accedere): cives urbium, quae regno abscedunt L., ne quid abscederet Suet.; (v besedni igri): abscedent minae, non accedent Pl.

    Opomba: Star. abscēssem = abscēssissem: Sil.
  • abscindō -ere -scĭdī -scissum

    1. odtrgati, strgati, utrgati (utrgovati): tunicam a pectore Ci., plantas tenero de corpore V., umeris (abl.) vestem V., abscissā veste Cu., caput abscissum H., rupem vertice montis absc. Lucan., ferro abscindunt venas T. prederejo, abscinduntur venae L.; pesn. z grškim acc.: abscissa comas T. puleč si lase.

    2. pren.
    a) ločiti: caelo terras et terris undas O., Hesperium Siculo latus V., terras Oceano H.; inane soldo H. ničevost od vrednosti.
    b) odvze(ma)ti, odtegniti (odtegovati): Val. Max., Arn., reditūs dulces H.
  • absconditiō -ōnis, f (abscondere) skrivanje: Adae a (pred) facie domini Aug.
  • absolvō -ere -solvī -solūtum

    I. rešiti, odrešiti (odreševati), odvez(ov)ati: asinum Ap., canem Amm., valvas Ap. odpreti, ranis. . . intima (lingua) absoluta a gutture Plin., absolutus (lapis) segmenti modo Plin.

    — II. pren.

    1. oprostiti (oproščati), osvoboditi (osvobajati), rešiti (reševati): aliquem regni suspicione L., is demum annus populum Rom. longo. . . bello absolvit T., se a Fannio iudicio (s sodno razsodbo) absolvere ali iudicio absolvi a Fannio Ci.; z gen.: timoris Sen. ph., tutelae absolvi Icti. odvezati se; occ. (sodno) oprostiti (oproščati) česa (naspr. damnare, condemnare, punire); abs.: bis Catilina absolutus Ci., servus omnibus sententiis (soglasno) absolvitur Ci., iudicio absolvi Ci.; z gen.: improbitatis Ci., maiestatis absoluti sunt permulti Ci., abs. iniuriarum Corn., adulterii T., rei facti egregie absolvuntur L., capitis N.; z abl.: reos culpā, se peccato O., ambitu absolutus Ci., absolvere aliquem crimine stupratae matris familiae L. ali commotae crimine mentis H.; z de: de praevaricatione Ci.; z dat.: absolvit Veneri, sibi condemnat Ci.; fidem absolvit T. odpustil jim je njihovo zvestobo.

    2. izpustiti (izpuščati), odpustiti (odpuščati) koga, odpraviti (odpravljati) koga: hunc non uno absolvam die Pl., te absolvam brevi Pl., hoc primum te absolvo Pl. to ti najprej povem; occ. upnika „odpraviti“ = zadovoljiti, plačati ga: aliquem Pl., Ter., creditorem Icti.

    3. dovršiti (dovrševati), (do)končati, izvesti kaj do konca (naspr. incohare): pensum suum Varr., promissa Varr. izpolniti, picturae partem incohatam Ci., instituta Ci., quid est, quod ab eo absolvi et perfici debeat? Ci., abs.: tectum Ci., tecta urbis Cu., opera C., absolve beneficium tuum L. izpopolni svojo zaslugo; poseb. pripovedovaje kaj odpraviti, opraviti, (raz)rešiti: de Catilinae coniuratione paucis absolvam S., cetera quam paucissimis absolvam S.; abs.: quod quaerendum mihi occurrit Macr. Od tod adj. pt. pf. absolūtus 3, adv.

    1. dovršen, popoln: T., neque appellatur vita beata nisi perfecta et absoluta Ci., illud officium perfectum atque absolutum est Ci., abs. conversiones Ci. periode, omnia profluenter, absolute, prospere Ci., absolute vivere Ci. moralno popolno.

    2. neomejen, neodvisen, določen, brezpogojen, absoluten: causa Ci., necessitudo simplex et absoluta Ci., donatio Icti., absolute inscriptum esse Plin. brez pristavka, naravnost, absolute respondere Icti. določno, brezpogojno, dicere Amm., Aus. brez okolišenja; od tod gram.: nomen absolutum Prisc. brez atributa razumljivo (npr. deus), verbum Prisc. brez sklona ob sebi, adiectivum Q. ki stoji v osnovni stopnji, pozitivu, absolute proferre verba transitiva Prisc. brez sklona, absolutno.
  • absonāns -antis (*absonāre) nesoglasen, neskladen: a iuris ratione Inst.
  • absonus 3, adv. „oddaljujoč se od pravega glasu“, od tod

    1. zloglasen: linguā haesitantes et voce absoni Ci., vox extra modum absona atque absurda Ci., absone pronuntiare Ap.

    2. pren. ne ujemajoč se s čim, neskladen; z a(b): absoni a voce motus L.; pesn. z dat.: fortunis absona dicta H., fidei divinae originis nihil absonum fuit L.; abs.: tecta Lucr.; non absone Gell., Arn. ne neskladno; subst. neutr. pl.: absona inauditaque dicere Gell.
  • absque2, star. apsque, praep. z abl. in adv., večinoma le v pogovornem jeziku

    1. daleč od: absque omnibus profanis Ap.

    2. pren.
    a) brez: nullam a me epistulam ad te sino absque argumento ... pervenire Ci. ep. , abs. sententiā Q. nehote; včasih (poseb. pri Kom.) s pogojnim pomenom = ko bi ... brez: apsque te foret Pl. ko bi ne bilo tebe, apsque me foret et meo praesidio Pl. ko bi ne bilo mene in moje pomoči, abs. hoc esset Ter. ali quod abs.hoc esset Ter. ko bi tega ne bilo, quam fortunatus sum ceteris rebus, abs. unā hāc foret Ter. ko bi tega edinega ne bilo, abs. te uno Gell.
    b) izvzemši, razen: Gell., Aur., Amm., abs. me, te, illo Eccl.; absque quod Aur. razen kar = razen da; adv.: absque illud numen Iul. Val.; abs. cum „e“ terminatur M.
  • abstēmius 3 (iz abs in tēmum = tēmētum; prim. tēmulentus)

    1. vzdržujoč se opojnih pijač, trezen, sploh zmeren: „abstemius“ a „temeto“, id est vino, quasi abstinens a vino Isid., vina fugit gaudetque meris abstemius undis O.; occ.
    a) (z gen.) vzdržen: in medio positorum abstemius H., vini Plin.
    b) tešč: Ap., Aus.

    2. pren. skop: Ap.
  • abstentiō -ōnis, f (abstinēre) zadrževanje: Cael.; pren. vzdrževanje: a quibusdam escis Aug.
  • absterreō -ēre -uī -itum

    1. odgnati (odganjati), odpoditi: saxis, sudibus, pilis absterrent hostem L., accurentem ancillam vulnere absterret T., ignes ... verberibus ut feras abst. T. Izhodišče: z abl.: lenonem aedibus Tit. ap. Non.; z de: anseres de frumento Pl.

    2. pren. (s strašenjem) odvrniti (odvračati), zadrž(ev)ati; abs.: patrem Pl., Chremetem Ter.; ipsā solitudine absterriti L. Izhodišče: z abl.: animos opprobria absterrent vitiis H., aliquem bello T., aliquem incepto Suet.; z a(b): neminem a congressu meo Ci., homines a pecuniis accipiendis Ci., eos a tam destabili consilio L.; preg.: canem a corio uncto H. (gl. corium); s quin: Val. Max.; pesn. = odreči (odrekati), odtegniti (odtegovati), kratiti: alicui satum genitalem Lucr., sibi pabula amoris Lucr.
  • abstinentia -ae, f (abstinēre)

    1. vzdržanje, pritrgovanje, kot lastnost vzdržnost: nullum signum luxuriae, contra plurima abstinentiae N.; z gen.: conviciorum Sen. ph., vini, cenae Plin., alieni Iust.; z a(b): a vino Cels.; occ.
    a) post(enje), lakota: abstinentiā (sc. cibi) vitam finire T.
    b) nesebičnost (naspr. avaritia, cupiditas): S. (Catil. 3, 3), provincialis in eo magistratu abstinentia Ci.

    2. medic. zadrževanje: sudoris, stercoris vel urinae Cael.
  • abstineō -ēre -uī -tentum (abs in tenēre)

    I. trans.

    1. zadrž(ev)ati, odvrniti (odvračati), preprečiti (preprečevati): manūs Ci., L.; predklas. z acc. stanja: gemitūs, risūs Ter., amorem, culpam Pl.; z abl. separationis: manum me, manum alieno Pl.; milites vino, aliquem bello, vim finibus L., abstinuit vim uxore et gnato H., abst. ferrum quercu O.; večinoma z a(b): militem a praeda, bellum ab innoxio populo, ab aede ignem L., aliquem a pecuniis capiendis Ci., mentes, oculos, manus ab alienis, manus animosque a scelere, cupiditatem aut manus a Siculorum argento Ci., vix a se manus abstinuit Ci., iram ab obsidibus L. ne znesti se nad talci; z dat.: Antenori ius belli Achivos abstinuisse L. proti Antenorju so opustili vojno pravo. Pogosto refl. vzdrž(ev)ati se česa: se ostreis Ci. ep., se dedecore, litibus Ci., quod te abstinueris nefario scelere Ci., abst. se cibo N., se armis L.; ab eius vitiis se abstineant Ci., se a Scipione T.; tudi: consules se abstinebant, ne cui ... maiestatem suam contumeliae offerent L.; med.: ut ab inermi abstineretur L. da se mu prizanese.

    2. occ.
    a) abst. aliquem a cibo postiti koga, predpis(ov)ati komu lahko hrano: abstinendus a cibo est aeger Cels.; abs.: urendus, secandus, abstinendus sum Sen. ph., prim.: convivas abstinet ille suos (sc. a cibo et potione) Mart.; refl. abs. = vzdrž(ev)ati se jedi, postiti se: biduo se abst. Cels.
    b) abst. pupillum hereditate braniti varovancu, da bi uveljavil dediščino: Icti.; abst. se (sc. hereditate) ne sprejeti dediščine: Icti.
    c) abst. aliquem zadrževati koga od božje službe = izobčiti koga: Eccl.
    č) pozno medic. zadrževati: sudorem, ventrem Cael.

    II. intr. vzdrž(ev)ati se, ne udeležiti (udeleževati) se česa, ne dotakniti (dotikati) se česa, prizanesti (prizanašati) komu, čemu; abs.: te scio facile abstinere posse Pl., non tamen abstinuit nec voci ... pepercit V.; brezos.: aestate ... abstinendum est (sc. venere) Cels.; z abl.: fabā, iniuriā, maledictis, pecuniā locupletium Ci., proelio C., pugnā, praedā, Tarento L., armis H. ne dotakniti se orodja, vino et venere H., inventis H. ne uživati pridobljenega, tactu V., publico T. ne kazati se javno, nominibus Cu. ne imenovati, cibo Cels.; z a(b): Pl., Lucan., a ceteris causis, a me quidem Ci., ne ab obsidibus quidem Ci., a legatis violandis L., ne a mulieribus quidem C., a cibo, a potione, a somno Cels.; pesn. z grškim gen.: abstineto irarum H. (= ἀπέχου ὀργῆς); z acc.: inversa verba Ter., liberas urbes L.; redko z inf.: abstineant mihi invidere Pl., quando ita praefari non abstinuerit Suet.; za nikalnico, kot izraz oviranja s quominus ali quin: ne clarissimi quidem abstinuerint, quominus et ipsi aliquid scriberent Suet., abstinere, quin attingas, non queas Pl., aegre abstinent (= prohiberentur), quin castra oppugnent L., nec abstinuit consuetudine, quin ... Suet.; occ. jedi se vzdrž(ev)ati, postiti se: pridie, diu Cels. Od tod adj. pt. pr. abstinēns -entis, adv. abstinenter vzdržen; abs.: homo mirifice abstinens Ci., non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere Ci.; z abl.: abstinentissimus rebus venereis Col.; pesn. z grškim gen.: abstinens pecuniae H. (prim. ἀπεχόμενος χρημάτων), abstinentissimus alieni Plin. iun.; occ. nesamopriden, nesebičen: sociis abstinens eram Ci.; adv.: Sen. ph., in causa populari populariter abstinenterque versari Ci.; komp.: abstinentius: Aug.
  • abstrahō -ere -trāxī -trāctum

    1. odvleči, odvlačiti, proč (z)vleči, s silo odvesti, ugrabiti (ugrabljati), iztrg(ov)ati: Lucr., Cu., Plin. idr., navem remulco C., abstractae boves V., abst. iumenta L., cunctantem vi abstracturus L. Izhodišče: aliquem hinc secum Ter., illum inde O.; pesn. s samim abl.: invitas gremio genitoris O.; s praep.: aliquem e gremio ... patriae Ci., naves e portu, iumentum ex agmine, aliquem ex oculis hominum L.; aliquem de matris complexu Ci., aliquem de thalamis O.; aliquem a penetralibus L., suos ab se liberos abstractos dolebant C. Smer: Britannia ... retro abstrahit latera Mel. zamika nazaj; abst. liberos in servitutem C., diversa in pascua natam O.; abstrahi ad capitale supplicium Cu.

    2. pren.
    a) ločiti, odločiti (odločevati), odpraviti (odpravljati), odstraniti (odstranjati). Izhodišče: vix me hinc abstraxi Ter. sem se umaknil; s samim abl.: Germanicum suetis legionibus T. frumento ac commeatu abstractus C. ločen od dovoza žita, ki se mu je zaprl dovoz žita; s praep.: tum (animus) ... se a corpore abstrahet Ci. se osvobodi telesa, animus a corpore abstractus Ci.; ex tanto comitatu clarissimorum virorum aliquem abstrahere Ci. izključiti (izključevati). Smer: abstrahi in partes S., O. (raz)cepiti se v stranke, pecunia a bono in pravum abstractus S. zavedên, prim.: nisi eum maioris gloriae cupiditas ad bellicas laudes abstraxisset Ci. če ga ne bi zanesla.
    b) occ. α) odvrniti (odvračati), odstaviti (odstavljati), odvabiti (odvabljati): me a Glycerio Ter., copias a Lepido Ci. izneveriti Lepidu. β) siloma odvrniti (odvračati), zadrž(ev)ati, kratiti komu kaj, ovirati, zavreti (zavirati): a rebus gerendis senectus abstrahit Ci., me forensis labor ab illa cogitatione abstrahebat Ci., is ab hoc impetu abstractus consilio et copiis Caesaris Ci., rationem reddere aventem abstrahit invitum patrii sermonis egestas Lucr., Datames, etsi a maiore re (podjetja) abstrahebatur N., ingressos in castra ab direptione abstr. L. γ) rešiti, osvoboditi (osvobajati), oprostiti (oproščati) koga česa: a bonis, a malis Ci., se a sollicitudine, se a consuetudine Ci. Od tod adj. pt. pf. abstrāctus 3 odmišljen, abstrakten: Isid.

    Opomba: Star. inf. pf. abstrāxe: Lucr.