-
clārēdō -inis, f (clārus) = clāritūdō: Isid.
-
clāreō -ēre (clārus)
1. svetel biti, svetleti, svetiti se, bleščati se: rutilo cum lumine claret fervidus ille canis (pasja zvezda, Sirius) Ci. (Arat.); pren.: hoc lumen candidum claret mihi Enn. ap. Non.
2. pren.
a) svetiti se = blesteti, sloveti, odlikovati se: viri nunc gloria claret Enn. ap. Ci. ime slovi, cuius nomen excellenter clarebat apud servos tuos Aug.
b) jasen (očiten, razviden) biti: quod in primo quoque carmine claret Lucr., quod autem nunc liquet et claret Aug., hoc inde claret, quod... Amm.
-
clārēscō -ere, clāruī (incoh. glag. clārēre)
1. razločno slišen postajati (biti), jasno se razglasiti (razglašati): clarescunt sonitus V., tibiae foraminibus clarescunt Q.
2. pren.
a) zasvetiti se, zableščati se, zablesteti: clarescit dies Sen. tr., atria clarescunt villis aureae pellis Val. Fl., tecta... luminibus clarescere T.
b) zasloveti, proslaviti (proslavljati) se, odlikovati se: Cod. Th., obscurum latus clarescere vidit Stat., ut magnis inimicitiis claresceret T., facilius inter ancipitia clarescunt T., c. facinore T., ex gente Domitia duae familiae claruerunt Suet., nec virorum magis quam feminarum virtutibus claruere Iust.
c) jasen (očiten, razviden) postajati (biti), jasno razodevati se, očitno na dan priti: namque alid ex alio clarescere conveniebat Lucr., verba... ipso materiae nitore clarescunt Q.
-
clāricitō, inačica = clārigitō.
-
clāricō -āre (clārus) svetlo blesteti, bleščati, lesketati se: Ap.
-
clārificātiō -ōnis, f (clārificāre) proslavitev: Eccl.
-
clārificō -āre (clārus in facere) proslaviti (proslavljati), povelič(ev)ati: Eccl.
-
clārificus 3 (clārus in facere) razveseljujoč, razjasnjujoč: lumen Paulin. ap. Aug.; pren.: sermo Paul. Nol.
-
clārigātiō -ōnis, f (clārigāre)
1. svečano zahtevanje zadoščenja, s katerim napoveduje fecial, stoječ na sovražnikovi meji, vojno: Plin., Q., Arn., Serv. (prim. L. I, 32).
2. pren. zahteva odškodnine (povračila) od koga: eius, qui cis Tiberim deprehensus esset, ad M pondo clarigatio esset L.
-
clārigenus 3 (clārus in genus) (pre)svetlega rodu: Iuvenc.
-
clārigitō -āre (frequ. glag. clārigāre) zopet in zopet nazaj terjati (zahtevati): Lucr.
-
clārigō -āre (-āvī) -ātum (clārē [= clārā voce] in agere) glasno zahtevati kaj, poseb. zadoščenje (o fecialu): Plin.
-
clārisonus 3 jasnozvočen, jasen: aurae Ci. (Arat.), vox, voces Cat.
-
clārissimātus -ūs, m (clārissimus, gl. clārus) dostojanstvo presvetlega, prevzvišenega: Amm., Cod. Th.
-
clāritās -ātis, f (clārus)
1. jasnost, zvočnost, razločnost, čistost (glasu): in pedibus celeritas, claritas in voce Ci., c. visūs Plin., solis Sen. ph., vocalium Q.
2. pren.
a) duševna jasnost, bistrost: Q., Cod. Th.
b) svetlost, sijaj, slava, imenitnost, slovitost: Sen. ph., Plin., viri cum claritate tum usu belli praestantes N., cum tanta gessisset, num te claritatis paenitebat? Ci., cl. urbis Cu., generis Q., natalium T.
-
clāritūdō -inis, f (clārus)
1.
a) jasnost, svetlost: si fulgor et claritudo lunae redderetur T., cl. (solis) Macr.
b) jasnost (zvočnost, čistost) glasu: vocis Gell.
2. pren. slovitost, slava, ugled, slaven rod: Ca. ap. Gell., Sis. ap. Non., Vell., artibus animi summa claritudo paratur S., in claritudinem pervenerat S., ni Aelius Lamia claritudine infausti generis foret abstractus T., cl. Caesarum, familiae, militiae, nominis, studiorum T.
-
clāritus, adv. (clārus) st.lat. = clārē: Cels. ap. Char.
-
Clarius, gl. Claros.
-
clārō -āre -āvī -ātum (clārus), le pesn.
1. jasniti, svetliti, razsvetliti (razsvetljevati): Iuppiter... clarabat sceptra Poeta ap. Ci., cl. aestatis primordia Ci. (Arat.), iter longae claravit limite flammae Stat.
2. pren.
a) pojasniti, razjasniti (razjasnjevati), jasno razložiti (razlagati), (po)kazati: naturam animi versibus Lucr., obscura Ap.
b) proslaviti (proslavljati), povelič(ev)ati: illum non labor Isthmius clarabit pugilem H.
-
clāror -ōris, m (clārus) jasnost, svetlost: Pl.