-
assecla (adsecla) in assecula (adsecula) -ae, m (as-, adsequī) slednik, spremljevalec, politični pristaš, (večinoma v zaničljivem pomenu) zapetač: asseclam esse praetoris N. biti v pretorjevem spremstvu, tetrarchiam adseculae Caesaris Pergameno nescio cui dedit Ci., cum lex... ab hoc adsecula neglegatur Ci., vos humili adseculae, vos indulgebitis umquam cultori Iuv.; v pl. pristaštvo, privrženstvo: legatorum asseclae, adseculae Verris Ci., ab adseculis tuis quadruplo condemnari Ci.
-
assectātiō (adsectātiō) -ōnis, f (as-, adsectārī)
1. neprestano (javno, spoštljivo) spremlj(ev)anje (poseb. kandidatov za oblastništva): Ci., Q. Ci.
2. pren. opazovanje: caeli Plin.
-
assectātor (adsectātor) -ōris, m (as-, adsectārī)
1. zvesti spremljevalec, slednik, pristaš, privrženec: Q. Ci., Q., Plin. iun., cum ducibus ipsis, non cum comitatu adsectatoribusque confligant Ci., quidam vetus assectator ex numero amicorum Ci.
2. occ.
a) pristaš kakega nauka ali učitelja, učenec: sapientiae Plin. modrijan, eloquentiae Plin. retor, Democriti Plin., Protagorae Gell.
b) vztrajni zasledovalec kake ženske = α) snubač: Plin. β) ženskar, zapeljivec, o starcu = star pohotnež, babjak: Q.
c) zasledovalec česa, stremljivec po čem: patrimoniorum pereuntium Sen. ph., bonarum cenarum Sen. ph. „prežalec“, cancer dapis ass. Plin. ki hodi za svojim živežem.
-
assector (adsector) -ārī -ātus sum (frequ. glag. as-, adsequī) neprestano slediti koga ali hoditi za kom, spremljati koga, pridruževati se komu kot spremljevalec, pripadati spremstvu koga (poseb. o prijateljih in branjencih, ki so spremljali kandidate za oblastništva): cum adsectaretur H. ko mi je bil neprestano za petami, inferioris Germaniae miles Valentem adsectabatur T., custodes... corpora putrefacta adsectabantur, dum in Tiberim traherentur T., ut suos necessarios adsectentur totos dies Ci., cum aedilitatem P. Crassus peteret eumque... Ser. Galba adsectaretur Ci., omnibus officiis Cn. Pompeium assectatus est Suet.; occ. molče hoditi poleg kake gospe, kakega svobodno rojenega dečka ali za njima, pridruževati se jima kot spremljevalec, neprestano spremljati ju (kar so imeli za kaznivo razžalitev): Ulp. (Dig.), G.; v pass. pomenu biti spremljan: assectari se omnes cupiunt Enn. ap. Prisc.
-
assecuē (adsecuē), adv. (*as-, *adsecuus iz as-, adsequī) sledeč za kom, za petami: Pl.
-
assecūtiō (adsecūtiō) -ōnis, f (as-, adsequī) zasledovanje; pren. doumevanje, razumevanje: Aug.
-
assēnsiō (adsēnsiō) -ōnis, f (as-, adsentīrī) pritrjevanje, pritrditev, odobravanje, pohvalna beseda, pohvala: popularis Ci., rem assensione comprobare Ci., rebus non dubiis captare assensionem alicuius Ci., crebrae assensiones Ci., res in senatu acta est assensionibus universi ordinis Ci., assensio et laus Plin. iun.; fil. pritrjevanje = vera v čutne prikazni: assensio, quam Graeci συγκατάϑεσιν vocant Ci., a rebus incertis assensionem cohibere Ci.
-
assēnsor (adsēnsor) -ōris, m (as-, adsentīrī) pritrjevalec: Ci. ep., Corn., Val. Max., Sen. tr.
-
assēnsus (adsēnsus) -ūs, m (as-, adsentīrī)
1. pritrditev, odobravanje, pohvalna beseda, pohvala: quod ego magno cum adsensu omnium dixi Ci., vulgi adsensu et populari approbatione iudicari solet Ci., cum omnium adsensu conprobata oratio esset L., vario fremebant adsensu V., assensu excipere vocem Cu., magno adsensu celebrata sententia T., brevi adsensu... adulationes transmittere T.; v pl.: alii partes assensibus implent O.; fil. pritrditev = vera v čutne prikazni: sapientem concedo retenturum assensum Ci., se ab assensu retinere Ci., assensūs lubricos sustinere Ci.
2. pesn. pren. odmev, jek: Cl., adsensu conspirant cornua rauco V., vox adsensu nemorum ingeminata remugit V.
-
assentāneus (adsentāneus) 3 (as-, adsentīrī) = cōnsentāneus: Isid.
-
assentātiō (adsentātiō) -ōnis, f (as-, adsentīrī)
1. neprestano pritrjevanje = prilizovanje, lizunstvo: nullam in amicitiis pestem esse maiorem quam... adsentationem Ci., adsentatio vitiorum adiutrix Ci., vitia assentatione alere Vell., quorum (regum) opes saepius assentatio quam hostis evertit Cu., adsentatio erga quemcunque principem sine affectu peragitur T.; v pl.: inflatus adsentationibus eorum, qui... L., blanditiae et adsentationes Ci. izrazi suženjske vdanosti.
2. redkeje v dobrem pomenu = pritrjevanje, pritrditev, odobravanje: Plin. iun., assentatione suā principatus alicui conciliare Vell., assentatione suā ad neutram partem flectere Petr., aditum alicui assentatione praestare Cod. Th.
-
assentātiuncula (adsentātiuncula) -ae, f (demin. as-, adsentātiō) nizkotno, podlo prilizovanje, lizunstvo: Pl., Ambr., non vereor, ne assentatiunculā quādam aucupari tuam gratiam videar Ci. ep.
-
assentātor (adsentātor) -ōris, m (as-, adsentārī) neprestani pritrjevalec, od tod
1. v slabem pomenu prikimovalec, prilizovalec, lizun: Vell., cavendum est, ne assentatoribus patefaciamus aures Ci., mulierum assentator Ci. sladkobesedni zabavljač, assentatores iubet ad lucrum ire poëta H., assentatores regii L. dvorniki, dvorni lizuni; tudi v političnem pogledu: contio... tamen iudicare solet, quid intersit inter popularem, id est assentatorem et levem civem, et inter constantem, severum et gravem Ci.
2. redkeje v splošnem pomenu pritrjevalec, odobravatelj: non auctor, sed assentator mali Tert.
-
assentātōriē (adsentātōriē), adv. (as-, adsentārī) lizunsko: Ci. ep., Ambr.
-
assentātrīx (adsentātrīx) -īcis, f (as-, adsentātor) neprestana pritrjevalka, prilizovalka: Pl.
-
assentor (adsentor) -ārī -ātus sum (intens. glag. as-, adsentīrī)
1. v vsem pritrjevati, pritegovati, po godu komu govoriti, potrditi (potrjevati), prilizovati se: quippe qui (callidus adulator) etiam adversando saepe adsentetur Ci., nisi... tibi adsentantur (Baiae nostrae) Ci. ep. če... se ti ne prikupljajo, ipsum sibi adsentari Ci. sam sebe varati, Callisthenes... haud quaquam... adsentantium accomodatus ingenio Cu.; z notranjim obj. (v čem): omnia adsentari Ter., ut nihil nobis adsentati esse videamur Ci.
2. (redkeje v splošnem ali dobrem pomenu) pritrjevati: etiam tu quoque adsentaris huice Pl., iis assentabatur... iis adversabatur Vell., manus lenior promittit et assentatur Q., cur ergo consilio assentabimur? Tert.
-
assertiō (adsertiō) -ōnis, f (as-, adserō2)
1. sodni odlok, da je kdo svoboden, sodni nasvet, naj se komu podeli svobodo, prisodba svobode: esse in assertione Q., assertionem alicui denegare Traian. in Plin. iun. ep., perfusoriae assertiones Suet.
2. pren.
a) priključitev kakemu stanu: personarum, amplissimi ordinis Cod. Th.
b) trditev: religiosa deorum Arn. da je bog, assertio talis rei et abnegatio Arn., ass. sententiarum Sid.
-
assertor (adsertor) -ōris, m (as-, adserō2)
1. zastopnik pred sodiščem, kadar se je odločalo o tem, ali je kdo svoboden ali suženj,
a) zastopnik, branitelj svobode koga: Icti., cumque interim quendam civem idem Metellus, servum suum esse contendens, vi arripuisset..., Curio assertorem ei comparavit Asc.
b) trdivec, da je kdo suženj, prisvajalec, lastitelj (= kdor si koga lasti kot sužnja ali sužnjo): adsertor puellae, virginis L.
2. pren. osvoboditelj, rešitelj, branitelj, zavetnik: publicus assertor (iz ljubezenskih spon) dominis suppressa levabo pectora O., Catoni gladium assertorem libertatis extorque Sen. ph., ferunt... Iulium Vindicem adsertorem illum a Nerone libertatis... sic lenocinatum Plin., senatūs ads. Lucan., verba a vetustate repetita... magnos assertores habent Q., ads. Galliarum T., Hispaniae Eutr., populo... detrectante dominationem atque assertores flagitante Suet., si de servitio gravi queruntur, adsertor venias satisque praestes Mart., idoneus veritatis ass. Lact., ass. quaestionis Macr. kdor vodi preiskavo, dogmatis catholici Cod. Th.
-
assessiō (adsessiō) -ōnis, f (as-, adsidēre)
1. sedenje pri kom, pren. pomoč, tolažba, tešitev: oblitum me putas..., quae tua fuerit assessio, oratio, confirmatio animi mei fracti...? Ci. ep.
2. prisedništvo (na sodišču): Aug., Cod. I.
-
assessor (adsessor) -ōris, m (as-, adsidēre)
1. kdor sedi pri (ob) kom: ass. patris (= Christus) Aug. ki sedi ob očetovi desnici.
2. prisednik, pomočnik (uradni, špart. kraljev, zlasti pa pretorjev in sodnikov v Rimu): Sen. ph., Suet., Icti., regibus augurem assessorem dare Ci.