Franja

ἑτερό-γλωσσος 2 (γλῶσσα) v drugem (tujem) jeziku govoreč NT.

ἕτερος 3 [Et. po krazi iz ἅτερος, iz sm̥-teros; gl. ἅ-παξ, εἷς. – Obl. v krazi s spolnikom ἅτερος, ἁτέρα, θάτερον, gen. θατέρου, dat. fem. θατέρᾳ, acc. pl. n. θάτερα; ion. οὕτερος, n. τοὔτερον] drugi (izmed obeh) 1. navadno s spolnikom: a) eden izmed dveh, drugi izmed obeh; b) pri naštevanju: drugi, naslednji; (χειρὶ) ἑτέρᾳ z eno ali drugo, navadno z levo roko, χωλὸς δ' ἕτερον πόδα na eni (ali na drugi) nogi; ἕτερος μέν … ἕτερος δέ, ἕτερος … ὁ δέ, ἕτερος μέν … ἄλλος δέ eden … drugi, οὐδ' ἕτερος, μηδ' ἕτερος niti eden (nobeden) od obeh; οἱ ἕτεροι ostali, drugi, nasprotniki, sovražniki; τῆς ἑτέρας, τῇ ἑτέρᾳ, θἀτέρᾳ drugega (naslednjega) dne, naslednji dan, θάτερον κέρας levo krilo, ἑτέρᾳ na drug način; τὰ ἕτερα τῆς πόλεως druga stran mesta, ἐπὶ θάτερα na drugo (nasprotno) stran, na drugi strani, εἰς τἀπὶ θάτερα na drugo (nasprotno) stran, ἐκ τοῦ ἐπὶ θάτερα od druge (nasprotne) strani, na drugi strani, τῇ δὲ χἀτέρᾳ na to ali na ono stran, tako ali tako. 2. brez spolnika: a) drugi (izmed mnogih), ostali, naslednji (= ἄλλος), nov, ravno tak tudi, συμφορὰ οὐδεμιᾶς ἑτέρας ἥσσων ne manjša, kakor katerakoli druga; ναυμαχία οἵα οὐχ ἑτέρα τῶν προτέρων kakršna nobena izmed prejšnjih, ἕτερος τοιοῦτος drugi takšen, ravno tak, enak, ἕτερα τοιαῦτα enako, istotako, ἕτερον τοσοῦτο ravno toliko, ἕτερα ἕτερος ἕτερον ὄλβῳ παρῆλθεν eden prekaša drugega v bogastvu tako, drugi drugače; včasih se prevaja z: vrhu tega še ἔχων ναῦς ἑτέρας; b) α.) drugačen, različen, neenak, nasproten, σοφία ἕτερόν ἐστι σωφροσύνης, ἕτεροι τούτων drugi (in drugačni) kakor ti, ἀέλιον ἕτερον ἢ τὰ νῦν drugo solnce kakor sedaj; β.) nesrečen, hud, παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα (nesrečo). – adv. ἑτέρως na drugi način, drugače, ὡς ἑτέρως popolnoma drugače, nasprotno, nesrečno, φρονέω sem drugih misli NT.

Ἐτεωνός, ἡ mesto v Bojotiji.

ἐτήτυμος 2 [Et. iz ἐτός + ἔτυμος] resničen, istinit, gotov, zanesljiv. – adv. ἐτήτυμον zares, v resnici.

ἔτῠμος 3 in 2 (ἐτεός) ep. poet. resničen, dejanski, pravi; adv. ἔτυμον, ἐτύμως v resnici, zares.

εὖ, ep. ἐύ [Et. ἐύς iz esu-s, kor. es, biti (lat. esse!)] adv. 1. dobro, prav; srečno, lepo, εὖ κατὰ κόσμον lepo v redu; v zvezi z glagoli δρῶ, ἔρδω, ποιῶ τινα dobro ravnam, dobrote izkazujem; εὖ πράττω, πάσχω, ἔχω dobro mi je, dobro se mi godi, imam srečo, dobivam dobrote, εὖ γίγνεταί τινι dobro se godi komu NT, εὖ φρονῶ prav mislim, sem pameten, εὖ λέγω τινά dobro govorim o kom, τὸ εὖ sreča, blagostanje. 2. εὖ μάλα prav dobro, izvrstno, εὖ γε prav tako, εὖ πάντες vsi skupaj, εὖ πάντα vse do zadnjega.

εὐάζω poet. 1. act. spijem εὖα, vriskam na Bakhov praznik, μέλεσι v pesmih, ἀμβρότων ἐπέων εὐαζόντων med prepevanjem veselih božanskih pesmi. 2. med. slavim Bakha z vriskanjem Βάκχιον.

Εὔβοια, ἡ otok v Ajgajskem morju; preb. Εὐβοεύς, έως, ὁ. – adi. Εὐβόειος 3 in Εὐβοϊκός 3, fem. Εὐβοιίς, Εὐβοΐς, ίδος.

εὐβουλία, ἡ razbornost, sprevidnost, preudarnost, modrost, prebrisanost, περί τινος v čem.

εὐδαιμονέω (εὐ-δαίμων) sem srečen ali premožen; imam v čem srečo τί.

εὐδαιμονικός 3 (εὐ-δαίμων) 1. ki spada k sreči, ki osrečuje, osrečujoč, τὰ εὐδαιμονικά ono, v čemer obstoji sreča. 2. (o)srečen, blažen. – adv. -κῶς blaženo, srečno.

εὐδοκιμέω (εὐ-δόκιμος) [augm. ηὐ in εὐ] slovim, sem na dobrem glasu, imam dobro ime, sem v čislih, sem spoštovan, odlikujem se, ἔν τινι, διὰ πάντων med vsemi; hvalijo me, dobim priznanje.

Εὐ-εσπερίδες, αἱ mesto na kirenski obali v Afriki; preb. Εὐσπερῖται, οἱ.

εὐημερέω (εὐ-ήμερος) poet. imam srečne dni, sem srečen, dobro se počutim; καὶ ταῖσι Θήβαις εἰ τὰ νῦν εὐημερεῖ καλῶς τὰ πρός σε čeprav žive sedaj Tebe s teboj v najlepši slogi.

Εὔηνος, ὁ Okeanov in Tetidin sin, bog reke v Ajtoliji; Εὐηνῑ́νη ἡ njegova hči Marpesa.

εὐθενέω, ion. εὐθηνέω [Et. kor. gwhen, strsl. goněti, zadosti biti; gršk. še φόνος, obilica, ἄφενος –augm. ηὐ in εὐ] 1. act. v tem dobrem stanju, sem srečen, uspevam. 2. med. [z aor. pass. ηὐθενήθην] ion. rastem na moči, cvetem.

εὐθυδρομέω (εὐθυ-δρόμος) prihajam naravnost v kaj (kam) NT.

Εὔκλεια, ἡ praznik Artemide s pridevkom Εὔκλεια v Korintu.

εὔ-κοσμος 2 1. lepo urejen, okrašen, τὸ εὔκοσμον red. 2. ki se lahko uredi εὐκοσμότερός εἰμι. – adv. -σμως v lepem redu, okrašeno.

εὐνάζω, εὐνάω (εὐνή) ep. poet. [aor. pass. ηὐνάσθην in ηὐνήθην] 1. act. polagam, storim, da se kdo uleže, spravim v zasedo, uspavam, zazibljem (v spanje), pomirim, ublažim πόθον. 2. pass. in med. uležem se (na posteljo), počivam, gnezdim, spim κακόν, ležim, παρά τινι pri kom; γάμοις omožim (oženim) se; pren. pomirim se, poležem se (o vetru).