ἀκρό-δρῠα, τά (δρῦς) sadje (posebno s trdo lupino: orehi).
ἀκρο-θῑ́νιον, τό (θῑ́ς) nav. pl. 1. vrh kupa, zvršek (na kupu pridelkov), prvi sad (plen, ki se je daroval bogovom), daritev prvin. 2. častno darilo, bojni plen NT.
Ἀκρό-θῳον, τό mesto na Halkidiki.
ἀκρο-κελαινιόων (κελαινός) ep. na površju temen, temnih valov.
ἀκρό-κομος 2 (κόμη) ep. na temenu lasat, s čopom na glavi.
Ἀκρο-κόρινθος, ὁ grad v Korintu.
ἀκρο-μᾰνής 2 (μαίνομαι) ion. hudo besneč, besen, razkačen.
ἀκρο-ποδητί (πούς) adv. po prstih.
ἀκρό-πολις, εως, ἡ gorenje mesto, grad (zlasti v Atenah).
ἀκρο-πόλος 2 (πέλω) ep. visok, v zrak štrleč.
ἀκρο-πόρος 2 (πείρω) skozi prebadajoč, ostrošiljast, rtast.
ἄκρος 3 (ἀκίς) I. adj. 1. skrajni, vnanji, vrhnji, najvišji, rtast, šiljast; ἄκρῳ Ὀλύμπῳ na najvišjem vrhu Olimpa; ἐπ' ἄκρων ὁδοιπορέω stopam po prstih, šopirim se, ὕδωρ površje vode; ἐπ' ἄκρῳ ῥυμῷ na koncu ojes, ἄκρη πόλις gorenji del mesta, μυελός osrčje; χείρ, πόδες, δάκτυλοι konec roke, prsti; sup. ἀκρότατος prav na vrhu. 2. pozen, νύξ; opolnoči ἄκρας νυκτός. 3. vzvišen, odličen, izvrsten, vrl (μάντις, τοξότης itd.), τὰ πολέμια vrl vojak, ψυχὴν οὐκ ἄκρος ne posebno hraber; ἄκρος γίγνομαι odlikujem se, hrabro se držim. II. subst. τὸ ἄκρον vrh, vršec, glava, rob, površje, nos, rt, breg; skrajno krilo bojnega reda; NT ἀπ' ἄκρου γῆς ἕως ἄκρου οὐρανοῦ od kraja do kraja sveta. – adv. ἄκρον, ἄκρα zgoraj, ἀκρότατον zelo visoko.
ἀκρο-σφαλής 2 (σφάλλω) viseč, omahljiv; πρὸς ὑγίειαν slabega zdravja.
ἀκρο-τελεύτιον, τό (τελευτή) konec, zadnje besede μαντείου, konec stiha (verza).
ἀκρο-φῡ́σιον, τό (φῦσα) cev meha (pihalnika).
ἀ-κρύσταλλος 2 ion. brez ledu.
ἀκρωνῠχία, ἡ nohtov konec, pren. τοῦ ὄρους vrh gore.
ἀκρ-ώρεια, ἡ (ὄρος) vrh gore, sleme.
ἀκρωτηριάζω in med. snamem (odsekam) ladjin kljun z okraski vred; okrnjujem, ugonobim, uničim τὰς πατρίδας.