-
ἐπι-μέλομαι gl. ἐπιμελέομαι.
-
ἐπι-μέμονα poet. težim za čim, hrepenim, želim.
-
ἐπι-μέμφομαι d. m. ep. ion. poet. 1. tožim, pritožujem se, zamerim, jezim se nad, srdim se zaradi česa, τινός, ἕνεκα, τινί τι, ἔκ τινος. 2. nisem zadovoljen, očitam komu kaj, karam koga radi česa τινί τινος, τινά τινος in τινί τι.
-
ἐπι-μένω, ep. ἐπι-μίμνω 1. ostanem pri ali na čem, trdno stojim τινί, ἐπί τινι, vztrajam ἐπὶ τῇ ζητήσει, ne prelomim ταῖς σπονδαῖς; NT sem stanoviten v čem, ostanem v čem τινί, ἔν τινι, πρός τινα pri kom. 2. počakam ἐς αὔριον, še dalje ostanem, mudim se, čakam ἔστε, ὄφρα z inf. ali s samim cj.: δύω da se oborožim. 3. πότμος με ἐπιμένει me čaka.
-
ἐπι-μεταπέμπομαι med. pozovem pozneje k sebi še druge (pomožne) čete.
-
ἐπι-μετρέω 1. ion. odmerim, podelim. 2. dodam, πενταετίαν στρατηγίας podaljšam … za pet let.
-
ἐπι-μήδομαι d. m. ep. izmišljam kaj proti komu τινί τι.
-
ἐπι-μήνιος 2 (μήν) mesečen; subst. τὰ ἐπιμήνια mesečne žrtve.
-
ἐπί-μηνις, ιος, ἡ ep. jeza, srd.
-
ἐπι-μηνίω ep. jezim se, srdim se na koga τινί.
-
ἐπι-μηνῡτής, οῦ, ὁ kdor naznani krivca, ovadnik, tožnik.
-
ἐπι-μηχανάομαι d. m. 1. povrhu si še izmišljam τί. 2. ion. trudim se pozneje.
-
ἐπι-μήχανος, ὁ (μηχανή) ep. začetnik, povzročitelj κακῶν ἔργων.
-
ἐπι-μῑ́γνῡμι gl. ἐπι-μείγνυμι.
-
ἐπι-μιμνῄσκομαι d. p. [fut. ἐπιμνήσομαι in ἐπιμνησθήσομαι, aor. ἐπεμνήσθην, ep. poet. ἐπεμνησάμην (tudi v tmezi), pf. ἐπιμέμνημαι] spominjam se, omenjam, govorim o kom τινός, περί τινος, τάδε, τοσαῦτα in ὅτι.
-
ἐπι-μίμνω ep. = ἐπι-μένω.
-
ἐπιμίξ adv. (ἐπι-μείγνυμι) ep. zmešano, brez razlike, nepremišljeno.
-
ἐπιμιξία, ἡ gl. ἐπιμειξία.
-
ἐπι-μίσγω gl. ἐπι-μείγνυμι.
-
ἐπι-μολεῖν (aor. od ἐπι-βλώσκω) poet. zraven priti, napasti, zadeti τινά.