-
ἀνομέω (ἄ-νομος) ion. ravnam nepostavno, protizakonito περί τι.
-
ἄν-οπλος 2 ἄ-οπλος neoborožen, brez težkega orožja.
-
ἀντι-λέγω [fut. ἀντερῶ, aor. ἀντειπεῖν, ἀντιλέξαι, pf. ἀντείρηκα, fut. pass. ἀντειρήσομαι] 1. govorim proti, ugovarjam, upiram se, tajim τινί, πρός τι, izpodbijam; ὁ ἀντιλέγων nasprotnik; ἀ. περὶ τῆς βασιλείας prepiram se za (tudi ὑπέρ τινος), ἀντιλεγόμενον kar si kdo lasti. 2. odgovarjam, trdim nasproti, da ὡς, ὅτι, οὐ ali s sled. inf.
-
ἀντί-ποινα, τά povračilo, osveta, kazen; ἀ. λαμβάνω maščujem se za koga τινός.
-
ἀνύω, ἀνύτω, at. ἁνύω, ἁνύτω; ἄνῡμι, ἄνω (ᾰ, ῠ) [Et. iz kor. sen, doseči; iz sn̥-. – fut. ἀνύσω, -ομαι, aor. ἤνυσα, -άμην, pf. ἤνυκα, ἤνυμαι, pass. aor. ἠνύσθην, fut. pass. ἀνυσθήσομαι, ep. fut. in aor. tudi ' σσ']. I. act. 1. a) skončam, dovršim, opravim οὐκ ἀνύω φθονέουσα z zavistjo ne dosežem ničesar; εὐδαίμων ἀνύσει = εὐδαιμονήσει naposled boš vendar srečen; ἠνύσατ' ἐκτοπίαν φλόγα odpravili ste; b) ὁδόν prehodim, preplavam, tudi brez ὁδόν, πρός, εἰς, ἐπί τι in sam. acc.; Ἅιδαν dospem v Had, θάλαμον v spalnico, ἄχθος naložim, natovorim. 2. dobim, pribavim, priskrbim φορβάν; dosežem χρείας; ἀρωγάν pomagam; učinim, da φονέα γενέσθαι. 3. použijem, uničim, pokončam; pass. končam se, zvršujem se, potekam, bližam se koncu, πέμπτῳ ἔτει ἀνομένῳ tekom (na koncu) petega leta. II. med. dosežem (izvršim) zase.
-
ἄορ, ἄορος τό (ἀείρω) [ᾰ; dat. ἄορι, acc. pl. ἄορας] meč.
-
ἀοσσητήρ, ῆρος, ὁ [Et. od ἀοσσέω pristopim, pomagam; iz sm̥ (ἀ cop.) + soqvjejō; sor. z lat. sequor, socius (iz soqvjos)] ep. pomočnik, branitelj.
-
ἀπάθεια, ἡ (ἀ-παθής) neobčutljivost, trdosrčnost, topoglavost.
-
ἀπ-αντικρύ in ion. ἀπ-αντίον adv. ravno nasproti, ἡ ἀ. ἀκτή nasprotna, onostranska obala.
-
Ἀπατούρια, τά [Et. ἀ cop. + πατήρ; primeri ὁμοπάτορες] apaturije, velik atensko-jonski praznik; tedaj so se otroci vpisovali v svoje "bratovščine" (φρατρίαι).
-
ἀπ-αυράω [samo. impf. ἀπηύρων, ας, α, pt. aor. ἀπούρας, fut. ἀπουρήσουσι] 1. ep. odvzamem, ugrabim τινί τι, oropam koga česa τινά τι. 2. τινός imam škodo od koga.
-
ἀπείθεια, ἡ (ἀ-πειθής) 1. nepokorščina, nepokornost, neposlušnost NT. 2. NT nevera.
-
ἀπειθέω (ἀ-πειθής) in poet. ἀπιθέω 1. sem neposlušen, nepokoren τινί, ne poslušam. 2. NT ne verujem, sem neveren.
-
ἀπειρία, ἡ (ἀ-πειρος) nevajenost, neizkušenost, nevednost; ἀπειρίᾳ, ὑπ' ἀπειρίας, δι' ἀπειρίαν iz nevednosti.
-
ἀπ-έναντι adv. nasproti, pred, v navzočnosti τινός, proti, zoper ἀ. τῶν δογμάτων Καίσαρος NT.
-
ἀπ-έοικα [pt. at. ἀπεικῶς] pf. s pomenom prez. nisem enak, podoben, verjeten. – adv. ἀπεικότως, ἀπεοικότως neverjetno, nedostojno, krivično; οὐκ ἀ. ne brez razloga, naravno.
-
ἀπιστέω (ἄ-πιστος) 1. ne verujem τινί τι; NT sem neveren, dvomim nad čem, ne zaupam τινί; pass. ne zaupajo (verujejo) mi, ne veruje se mi; ἀπιστεῖται ἡ γνῶσις τοῦ οἰκείου ni se moglo spoznati, jeli kdo prijatelj ali sovražnik. 2. nepokoren sem, ne slušam τινί; pt. ἀπιστούμενος neverjeten, nepričakovan.
-
ἀπληστία, ἡ (ἄ-πληστος) nenasitnost, pohlep po τινός.
-
ἄπ-οικος 2 (οἶκος) daleč od doma, izseljen; πέμπω τινὰ γῆς ἄποικον odpošljem (poženem) koga iz dežele; subst. ὁ izselnik, izseljenec; ἀ. πόλις naselbina.
-
ἀπονία, ἡ (ἄ-πονος) lenoba, nedelavnost, delomrznost.