-
ἀ-εικέλιος 3 in 2 ep. ἀ-εικής 2 nepristojen, neprimeren, sramoten, grd; slab, malovreden (χιτών); neznaten, majhen (μισθός); – οὔ οἱ ἀεικές spodobi se zanj; οὐκ ἀεικές = εἰκός naravno, samo ob sebi razumljivo; ἀεικέα ἕσσαι slabo si oblečen.
-
ἀ-εικίζω ep. poet., at. αἰκίζω 1. grdo ravnam s kom, sramotim, zasramujem koga, mučim, trpinčim. 2. popačim, nagrdim, τινά.
-
ἀεικῑ́νητος 2 (κινέω) ki se vedno giblje ali premika.
-
ἀεί-μνηστος 2 (μιμνῄσκω) vedno se spominjajoč, večen, nepozaben.
-
ἀεί-ναος 2 gl. ἀέναος.
-
ἀεί-ρῠτος 2 (ῥέω) poet. vedno tekoč, neusahel (κρήνη).
-
ἀείρω gl. αἴρω.
-
ἄεισμα, ατος, τό gl. ᾆσμα.
-
ἀεί-φρουρος 2 (φρουρέω) poet. vedno čuvajoč, ki ima koga vedno ujetega.
-
ἀεκαζόμενος 3 proti volji, nehoteč, nerad, nejevoljen.
-
ἀ-εκήλιος 2 (ἕκηλος) nezaželen, neprijeten, zoprn.
-
ἀ-έκητι adv. ep. proti volji, nejevoljen, nerad.
-
ἀ-εκούσιος 2 in 3 ion. = ἀκούσιος.
-
ἀ-έκων 3 ion. = ἄκων.
-
ᾱ͗έλιος, ὁ dor. = ἥλιος.
-
ἄελλα, ἡ ep. poet. [Et. iz ἄϜελλα, sor. z ἄημι, vejem; ἀήτης, veter, ἀήρ, zrak; lat. ventus, veter; slov. vejem, veter, veder; nem. wehen, Wind, Wetter] veter, piš, vihar; vrtinec, burja.
-
ἀελλαῖος 3 (ἄελλα) poet. nagel kot vetra piš, brzokril, strelovit.
-
ἀελλάς, άδος poet. = ἀελλαῖος.
-
ἀελλής 2 [Et. iz σm̥ϜελϜης; ἀ copul. in εἴλω, kor. vel.] ep. gost.
-
ἀελλό-πος, ep. ἀελλό-πους, ποδος poet. (ἄελλα, πούς) nagel kot veter, brzokril, viharnonog.