-
παιδεύω (παῖς) 1. act. a) odgajam, vzgajam, poučujem, izobražujem, učim τινά, τινά τι, τινί, ἔν τινι, περί τι, κατά τι NT koga v čem, εἰς, ἐπί, πρός τι (v) za kaj, τινὰ κακόν vzgojim koga za hudobneža, τινὰ στρατηγεῖν odgojim za poveljnika; pass. παιδεύομαι τὰ προσήκοντα (po)uči me kdo o dolžnostih; b) svarim, pokorim, kaznujem NT; c) navadim koga česa τινί, πρός τι. 2. med. a) dam (po)učiti ali vzgajati; b) = act.
-
παιδιά, ἡ (παίζω) (otroška) igra, šala, dovtip, παιδιᾷ v šali.
-
παιδοτριβέω poučujem dečke v borjenju.
-
παίζω [fut. παίσομαι, aor. ἔπαισα, pf. πέπαικα, pass. πέπαισμαι] igram se (kot otrok), šalim se (opp. σπουδάζω), zabavam se, razveseljujem se, sem vesel, rečem kaj v šali, plešem, lovim κατ' ἄλσος, izmišljam ali storim kaj za šalo, λόγον παίζω λέγων samo šalim se, μετρίως ἤδη πεπαίσθω τὰ περὶ λόγων naj bo konec te zabavne razprave o govorih.
-
Παιονία, ἡ, ion. -ίη dežela v severni Makedoniji; preb. οἱ Παίονες, adi. Παιονικός 3, fem. Παιονίς, ίδος, ἡ pajonska zemlja, razdeljena na 10 plemen, med njimi οἱ Παιόπλαι.
-
Παισός, ἡ mesto v Troadi.
-
Παῖτοι, οἱ narod v severni Trakiji.
-
παίω [Et. lat. pavio, īre, tolči, pavimentum, tla] I. act. 1. trans. bijem, tolčem, udarjam, suvam, zabodem, zadenem, ranim, τινὰ κατὰ τὸ στέρνον, ὀλίγας (πληγάς) zadam (pre)malo udarcev ali premalo nabijem, διπλῆν udarim še enkrat, ἀνταίαν zadam rano v prsi = smrtno ranim, ἅλμην veslam, ἄρθρα τῶν κύκλων iztaknem si oči, εἰς τὴν γῆν τινα pobijem na tla, ἐπὶ νόσῳ νόσον zadam k rani novo rano. 2. intr. udarim se, trčim, naletim na kaj πρὸς πέτρας. II. med. udarjam se, bijem se, τὸν μηρόν po stegnu.
-
Πακτυική, ἡ pokrajina v vzhodni Perziji; preb. οἱ Πάκτυες.
-
Πακτωλός, ὁ reka v Lidiji.
-
πάλαι adv. [Et. star. loc. na -αι, sor. τῆλε] že dolgo, (že) davno, zdavnaj, nekdaj, poprej, svoje dni, v starih časih, οἱ πάλαι starodavniki, ὁ πάλαι nekdanji, star (= παλαιός).
-
Παλαιγάμβριον, τό mesto v Ajolidi.
-
πάλαισμα, ατος, τό (παλαίω) 1. borjenje, boj, borba, tekma. 2. pren. spretnost, umetelnost, umetni obrat ali kretanje (pri borjenju), zvijača δεινόν; τὸ καλῶς ἔχον πόλει πάλαισμα trudapolno prizadevanje, ki je mestu v korist.
-
παλαισμοσύνη, ἡ ep. borjenje, spretnost (izurjenost) v borjenju.
-
παλαίω [fut. παλαίσω, aor. ἐπάλαισα, opt. ion. παλήσειεν, pass. ἐπαλαίσθην] 1. borim se, bojujem se s kom τινί. 2. moram se bojevati, sem v sili, podležem.
-
Παλῆς, ion. Παλέες, οἱ prebivalci mesta Πάλη v Kefaleniji.
-
πάλιν adv. [Et. acc. od πάλις; kor. qwel, vrtiti, vračati se, povrniti se = zopet; gl. πέλομαι] 1. nazaj δόμεναι, ἔρχεσθαι vračati se. 2. nasproti, nasprotno, εἰπεῖν odgovarjati, ugovarjati. 3. iznova, zopet, πάλιν ποτέ zopet enkrat, drugokrat, πάλιν ποιῶ γέροντα izpremenim zopet v starčka.
-
παλίρ-ρυτος 2 παλίρ-ροος 2, skrč. παλίρρους (ῥέω) poet. nazaj tekoč, αἷμα na novo (v maščevanje) prelita kri.
-
Παλλάντιον, τό mesto v Arkadiji.
-
Παλλάς, άδος, ἡ [Et. ni od πάλλω ! gl. παλλακή] Atenin pridevek; τὸ Παλλάδιον 1. Paladin kip (v Troji). 2. prostor v Atenah, kjer je stalo Atenino svetišče.